Na het succes van Batman: The Long Halloween mochten Tim Sale en Jeph Loeb een miniserie maken over die andere grote held van DC Comics: Superman. Terwijl The Long Halloween bepaalde feestdagen als belangrijk thema hadden, waren de seizoenen het bindmiddel in Superman: Voor Alle Seizoenen. Per hoofdstuk geeft een ander hoofdpersonage zijn of haar visie weer op Superman, de eigen relatie met de held en — niet onbelangrijk — gaat het 'm ook om de locaties. Samen vormen hun monologen een gevarieerd scala aan facetten die een interessant portret van de superste-aller-superhelden oplevert. In volgorde zijn dat Jonathan Kent op het thuisfront op het platteland; taaie tante Lois Lane, de collega van Supermans alter ego die niet objectef kan schrijven over Superman; Lex Luthor, de zakenman die verstrengeld is met de stad Metropolis, zijn stad, en die in Superman warempel een rivaal ziet; en tot slot Lana Lang, het meisje met wie Superman zijn jeugd deelde in Smallville en die een andere toekomst met 'm zag.

Dit is droogweg samen te vatten als een coming of age-verhaal over hoe een simpele plattelandsjongen naar 's werelds grootste superheld evolueert doorheen vier seizoenen tijdens Supermans adolescentie. Dat is tenminste het oppervlakkige promopraatje. Wat wij erin zien, of willen zien, is de melancholie, een sentiment dat zo vaak aan nostalgie is verbonden. Jeph Loeb vertelt een meesterlijk verhaal dat zich situeert tussen thuiscomfort, gemiste kansen, hoop op beterschap en uitgekomen lotsbestemmingen. Je ontwikkelt een zeker medelijden met Superman wiens grootste tegenvaller eenzaamheid blijkt. Gelukkig zijn er de Kents om op terug te vallen, een stel liefhebbende, bekommerde ouders die je iedereen wil toewensen.

Tim Sale maakt van Smallville een All-American presentatie tegenover de grootsheid van een futuristische stad als Metropolis. De inkleuring is integendeel on-Amerikaans, door de Deen Bjarne Hansen, met zachte, dromerige tinten in vele kleuren, en meestal behoorlijk bedeesd overkomen. Sale maakt vaak gebruik van grote panoramische tekeningen waarin soms rechtstreekse de invloed op te merken is van schilderijen door Norman Rockwell, die meer dan veertig jaar lang het dagelijks leven van Amerikanen op doek vastlegde. We hebben het alleen moeilijk met Sales buitenproportionele verhoudingen van Supermans postuur. Het werkt een extra vervreemding in de hand.

We kunnen begrijpen waarom de liefhebbers van het werk van Sale en Loeb het meer hebben voor De Lange Halloween, oorspronkelijk een minireeks in dertien delen. Wat het duo in amper vier, weliswaar dikkere delen in Superman: Voor Alle Seizoenen flikt, zien we zelf niet graag afgeserveerd als een mindere publicatie. Het is veel meer waard dan het (eerst) laat uitschijnen.