Bibliografie van Milo Manara
• Aphrodite
• Candid Camera
• Caravaggio
• Columbus
• De Onzichtbare Man
• De Reis van G. Mastorna
• De Schakelaar
• Fataal rendez-Vous
• Filmclips
• Giuseppe Bergman
• Gullivernia
• Honingpotje
• Indian Summer
• Indian Summer
• Kama Sutra
• Lucius
• Man van Papier
• Piranesi
• Revolutie
• Vier Vingers
Bibliografie van Alejandro Jodorowsky
• Aliot
• Bouncer
• Bouncer
• De Avonturen van Alef-Thau
• De Blanke Lama
• De Incal
• De Metabaronnen
• De Metabaronnen - Castaka
• De Ogen van de Kat
• De Ridders van Heliopolis
• De Technovaders
• De Technovaders
• De Verschrikkelijke Paus
• De Wereld van Alef-Thau
• De Zonen van El Topo
• Diosamante
• Final Incal
• Hannibal Vijf
• Het Gekroonde Hart
• John Diffool
• Juan Solo
• Maankop, de Golventemmer
• Megalex
• Meta-Baron
• Na de Incal
• Ogregod
• Showman Killer
• Verzamelde Werken van MÅ“bius (deel 8, 10, 11)
• Vorstenbloed
BORGIA 1
Bloed voor de Paus


Milo Manara + Alejandro Jodorowsky • Sombrero
56 p. (HC)
Sex, Lies and Aflaten
Man man man, er zijn vandaag de dag geen echte pausen meer. Vroeger, zo ergens rond de jaren 1500, kon iedereen paus worden mits flink wat verraad, seks en bruut geweld. Dat waren toen dé ideale lobbytechnieken in het immer decadente Rome. En plaatsvervanger van God worden dat was wat de Spaanse kardinaal Rodrigo Borgia wilde. Niet dat hij strikt gelovig was. Rodrigo erkende dat God niet wilde dat priesters trouwden, maar was wel van mening dat Hij niet had verboden dat zij kinderen mochten verwekken. Zo grossierde hij in talloze buitenechtelijke kinderen bij verscheidene minnaressen. In 1492 gebeurde het eindelijk. Ondanks zijn dagelijkse portie verse moedermelk en maagdelijke bloedtransfusies, gaf paus Innocentius IV zijn pijp aan Maarten. Drie kandidaten meldden zich in de tiararace. De steenrijke Sforza, de knappe Della Rovere die kon rekenen op de steun van zijn honderdvijftig monnikenminnaars en de maffiose Rodrigo.

Borgia is een rasechte Jodorowsky geworden. Zijn altijd terugkerend karikaturale sneer op een religie, de exponentieel straffer wordende anekdotes en de barokke toon zijn opnieuw schering en inslag. Hoewel zijn uitvergrote roddels ook hier de profilering van de karakters naar het achterplan duwen, blijven we rabiaat fan van zijn excessen. In Maurillo (Milo) Manara vond hij het deksel voor zijn nieuw honingpotje. De zestigjarige Italiaan die de strip leerde kennen via Barbarella, wou eindelijk weer eens overschakelen naar een verhaal dat wat om het lijf had. Vaak zien de mannelijke personages er uit of ze het speen hebben, maar hun verwrongen statische blik vervalt in het niets bij het zien van de expressieve schoonheid van de kronkelende vrouwenlichamen. Borgia zal ongetwijfeld een ontgoocheling zijn voor de keiharde Sombrero-knapen, maar deze 16+-versie van Oom Wim zal voor velen een fijne hernieuwde kennismaking zijn met de sensuele aquarellen van Manara.
> WOUTER PORTEMAN — november 2005