Venetië in het heden. De zitting van de Raad van Tien wordt geopend om er de zeven voorspellingen van de schrijver Dante Alighieri te bespreken. De stad wordt bedreigd door opkomend water en door een verbijsterend, mja, toeval komen de eerste profetieën van Dante uit. Vreemd genoeg is er een parallel te trekken met het jaar 1345 waarin de jonge Marina eerst ontvoerd werd door een kaper, zwanger raakte en verstoten werd door haar vader, de doge, waarop ze haar eigen boontjes moest zien te doppen. Toen kwam er ook een reeks profetieën uit.

In dit deel volgen we Marina op haar vlucht uit een klooster waar ze haar kind zou moeten baren terwijl haar vader opbiecht dat zij een vervloekt kind is... zoals Dantes profetie voorspelde. Marina zou de ondergang van Venetië veroorzaken. Dat dit niet gebeurde, leert ons de geschiedenis. Maar wat deed er zich dan voor om te voorkomen dat Marina's voorspelde lot waarheid werd?

Zidrou is al een tijdje van alle markten thuis. Komische gagstrips voor de jeugd, luchtige tearjerkers, kleinmenselijk drama en verhalen met een weerhaakje. Met Marina begeeft hij zich op het avontuurlijke, historische pad. Het pleziert ons dat scenaristen nog steeds op hun eentje naam kunnen maken en een trouwe aanhang weten te versieren. Er zijn er bitter weinig van zijn gilde die het hem nadoen. Dat gebeurt maar eens om de zoveel jaar.

Met Matteo heeft Zidrou een kompaan bij wie Venetië in de vingers, in het bloed zit. Met de gezichten worstelt hij nog wat, maar er zijn een aantal pagina's die een zekere spektakelwaarde hebben. Het decor en de actie zijn hier namelijk ook van belang.