Bibliografie van André Franquin
• Boeven op de Kermis
• Bravo Brothers
• De Avonturen van Robbedoes en Kwabbernoot Dubbelalbum
• De Banjers
• De Graaf Is Verstrooid
• De Robinsons van het Spoor
• De Wereld van Franquin
• Een Rustige Vakantie
• Geharrewar tussen Pieter Pook en Molleke
• Guust
• Guust
• Guust
• Guust oblong
• Guust oblong
• Guust oblong
• HOUBA! Een Liefdesgeschiedenis
• Isabel (deel 3 tot 7)
• Marsupilami
• Robbedoes en Kwabbernoot (deel 1 tot 19, 24, Buiten Reeks 1, 2)
• Robbedoes en Kwabbernoot door Franquin
• Robbedoes en Kwabbernoot door Franquin
• Robbedoes en Kwabbernoot door Franquin
• Roeltje en de Elaoin
• Ton en Tineke
• Zwartkijken
DE SUPER QUICK 


AndrĂ© Franquin • Dupuis
68 p. (HC)
Spek naar Franquins bek

Robbedoes en Kwabbernoot moeten eens doen waarvoor ze worden betaald: reporter spelen. In dit geval testen ze een model van het automerk Quick. De directeur van de plaatselijke Quick-dealer houdt hen voor detectives van de verzekeringsmaatschappij die een onderzoek moet voeren naar een golf van gestolen wagens. De dieven blijken oude bekenden te zijn van Rob en Kwab.

Met normaal gezien nog één verhaal in deze uitvoering te gaan (Robbedoes en de Miniatuurtjes) vult De Super Quick het mooie reeksje van gerestaureerde Robbedoes-verhalen met extra achtergronddossier aan. De Super Quick is slechts achttien pagina's lang, de extra info is over meer dan het dubbel aantal pagina's uitgesmeerd. Op de rechterpagina's staan als vanouds reproducties van de originele platen, nog compleet met witte plakkaatverf om te corrigeren en voorgedrukte, blauwe hulplijnen voor de lettering.

De waarde van het dossier vonden we in de vorige uitgave, Een Rustige Vakantie, nog aan de oppervlakkige kant. Uit De Super Quick haal je gelukkig wat meer. Vooral de historische context en vergelijkingen met andere Robbedoes-verhalen getuigen van een gezonde analytische geest. Uiteraard gaat er heel wat aandacht naar de magnifieke automobielen uit de jaren 1950, verchroomde sleeën op vier wielen. Spek naar de bek van autoliefhebber André Franquin die zich in dit zelfgeschreven verhaal tenvolle kon uitleven.

Net zoals de vorige keer willen we nog eens klagen over de lettering. Er is opnieuw alle moeite getroost om de lijntekeningen in zijn meest zuivere staat te reproduceren en de nieuwe inkleuring is zoals Franquin het voorzag. En dan krijg je als Nederlandstalige lezer toch nog die slordige, om de zoveel pagina's van stijl wisselende manier van letteren. Komààn!

> DAVID STEENHUYSE — november 2014