Algehele uitverkoop! Definitieve stopzetting! Het Magasin Général sluit de deuren. Solden of geen solden: aan schone liedjes komt altijd een einde, zelfs als die negen jaren duren. In 2006 verbluften de Franse tekenaars Régis Loisel en Jean-Louis Tripp ons met het eerste deel van hun gezamenlijke werkstuk Magasin Général en dat zijn ze tot het eind blijven doen. Met jaarlijks een nieuw boek deden Loisel & Tripp het begrip slow reading alle eer aan: niet alleen kregen we telkens een vervolg van onze inkijk in nog geen twee jaar uit het leven van de dorpelingen van Notre-Dame-des-Lacs, in le Québec profonde van circa 1927, de reeks blinkt bovendien uit in een traag, rustig voortkabbelend tempo waarin het doorlopende verhaal verteld en de personages uitgediept worden: een verademing tussen het hyperkinetische stripgeweld van actie- of superhelden. De tijd nemen om gewone mensen en hun onderlinge relaties helemaal tot hun recht te laten komen, niet veel stripauteurs wagen zich eraan. Het onmiddellijke succes van de reeks zit er voor niets tussen, beweren de auteurs, die eerst slechts een drietal boeken op het oog hadden: het was de behoefte die ze gaandeweg zelf voelden om méér te kunnen vertellen over hun personages en de andere dorpelingen dat Magasin Général is kunnen uitgroeien tot een triple trilogie. Met eigenlijk zelfs een tiende deel als extraatje achter het reguliere negende deel Notre-Dame-des-Lacs: in een fotoalbum met snapshots gemaakt door Maries jonge vriendin Jacinthe krijgen we niet enkel de verzameling beelden die ze sinds album 5, Montreal, geschoten heeft, maar ook de hoofdlijnen in het verdere verhaal van de hoofdfiguren tot het jaar 1936. Daarin zien we kinderen groeien, huwelijken en begrafenissen, de oogst en de jacht, maar ook de vooruitgang met de intrede van elektriciteit en steeds meer auto's in het straatbeeld.

In het slotalbum van de reeks komen de eerder ontwikkelde verhaallijnen tot hun conclusie: er is Marie die moet bevallen, er is de boot van Noël die eindelijk eens een keer klaar geraakt, er is de geloofs- en identiteitscrisis van pastoor Réjean die zowaar ook een seksualiteitscrisis blijkt te zijn, er zijn de almaar dwazer wordende gezusters Gladu, de metamorfose van de krengige buurvrouw Éloise, de modekoorts van de vrouwen om hun mannen te verwelkomen,... Loisel & Tripp zijn erin geslaagd de verwachte afwikkeling van enkele verhaallijnen mooi in elkaar te laten lopen en hun lezers toch nog te verrassen. Waarbij zelfs dramatische gebeurtenissen nooit écht erg zijn. De feelgood-gloed is ook na het besluit van de reeks intact gebleven: we zijn gaan houden van de uit zichzelf brekende Marie, de immer attente Serge, de onschuldige Gaëtan, de warme atheïst Noël, de weifelende Réjean, de spontane Jacinthe et les autres. We maakten kennis met hun kleine en grote kanten (van jaloezie en onverdraagzaamheid tot samenwerking en gemeenschapszin), maar werden dankzij deze reeks nog eens kortstondig overtuigd van de goede wil en inborst van de mens. We gaan hen missen en kunnen alleen maar hopen dat hun warme menselijke waarden als vriendelijkheid, respect en solidariteit voortleven in hun lezers.