Silk Spectre wist onze indruk over het matige Vergeten Verhalen, de vorige vertaling in de reeks Before Watchmen, in één klap uit. De tekeningen van Amanda Conner zijn lekker helder. Ze besteedt graag aandacht aan expressies en lichaamstaal, liet ze eens weten, en dat is niet gelogen. Zij begrijpt de personages die ze tekent en dat vergroot het inlevingsvermogen bij de lezer. Nu ja, in die mate toch dat je zou kunnen inbeelden wat je voelt wanneer je moeder je op de huid zit en je wil voorbereiden op een carrière als misdaadbestrijdster terwijl ze zelf het spoor bijster raakte en onder andere meespeelde in vunzige filmpjes. Vader: onbekend. Sally Jupiter kende namelijk heel wat mannen. De spanningen zijn niet meer te houden en Laurel "Laurie" Jane Jupiter, loopt van huis weg met haar vriendje. Het koppeltje kan een lift versieren naar San Francisco waar het een nieuw bestaan kan opbouwen in de commune van de redders in nood. Wanneer Laurie als serveerster een plan voor een diefstal onderschept, kan ze het niet laten en trekt ze een geel-zwarte pakje aan. Silk Spectre II is geboren. Ondertussen raadt The Chairman, een vuig figuur die niet met naam wordt genoemd, maar we weten dat het om Frank Sinatra gaat, andere coryfeeën in de muziekbranche stellig aan om een nieuw wapen in te zetten om jongeren tot kopen en consumeren aan te zetten: via drugs. De drugs blijken echter gevaarlijke gevolgen te hebben voor de gebruikers. Ook Laurie krijgt er mee te maken.

Amanda Connor kiest voor een bladschikking van overwegend negen gelijke prenten, zoals het origineel van Dave Gibbons en Alan Moore. De toon die Darwyn Cooke (van het geweldige Parker, maar ook van de Before Watchmen-strip Minutemen) aanslaat, vinden we behoorlijk luchtig. Een oorzaak zit 'm in de jeugdigheid van het hoofdpersonage. Qua (psychologische) diepgang moet dit toch weer zijn meerdere erkennen in het superieure Watchmen. Maar ook Silk Spectre heeft dus zijn sterke punten. Je zal een glimachje niet kunnen onderdrukken wanneer Laurie opmerkingen maakt over The Comedian: "hij had mijn pa kunnen zijn". Er zitten zo nog van die grapjes in, ook inside jokes die in diverse Amerikaanse recensies boven water komen, maar die ons eerlijk gezegd ontgaan. Voor wie beter kan graven dan ons, zijn het bonussen op een album dat hoe dan ook, op zijn eigen manier, weer een aanwinst is in de reeks Before Watchmen. Nog eentje over Nite Owl en de vertalingen zijn compleet.