In België en Frankrijk is het dragen van een burka verboden omdat het gezicht niet zichtbaar is en het identificeren van misdadige individuen bemoeilijkt. Maar een burka wordt ook als een politiek en godsdienstig symbool beschouwd. In Nederland is er tot op heden geen burkaverbod. De Burka Babes van Peter de Wit kunnen dus nog even rustig verder paraderen. Dat doen ze met verve, ze laten zich niet van de wijs brengen door de hun naar het hoofd geslingerde scheldwoorden en verwensingen. Nee, beter nog, door deze tirades voelen ze zich pas als vrouw gewaardeerd. Ze ondergaan stoïcijns hun lot, maar blijven onder hun burka op en top vrouw. Hoe ze eruit zien, is een raadsel. Zijn het schoonheden of gerimpelde besjes, geen mens die het weet of ooit te weten zal komen. Af en toe is er eens eentje die uit de band springt, dan winkelt ze niet langer bij Dirk of kleedt ze zich met een in nerts uitgevoerde burka. Maar wie uit de band springt, wordt door de andere Burka Babes al snel onder het motto van fundamentalisme tot de orde geroepen.

Niet alleen in Nederland is de reeks een succes, ook in Tsjechië, Frankrijk, Italië en Spanje lusten ze er wel pap van. Bedenker en tekenaar van al dit vrouwelijk, van kop tot teen bedekte schoons is Peter de Wit. Hij weet zijn op een wandelende dildo lijkende babes mooi uit te tekenen en gaat geen enkel heilig huisje uit de weg. Toch komen zijn gags niet racistisch over, ze verwoorden perfect wat de man in de straat denkt.

De gags in dit album verschenen eerder als onderdeel van de dagstrip Sigmund in De Volkskrant. Je weet wel, dat kleine ettertje dat zich psy noemt, maar uitsluitend op geldelijk gewin en wat gescharrel uit is. Geef ons maar Burka Babes in een eigen uitgave. Leuk meegenomen.