|
|
Bibliografie van Hermann • Afrika • Bernard Prince • Bloedbanden • Caatinga • Comanche • De Bloedbruiloft • De Duivel der Zeven Zeeën • De Torens van Schemerwoude • De Veerman • Dracula (deel 1) • Duke • Een Nacht met Volle Maan • Hee, Nick! Droom je? • Het Buitensporige Leven van de Nylon Man • Jeremiah • Jugurtha (deel 1, 2) • Manhattan Beach 1957 • Missié Vandisandi • Missié Vandisandi • Nick • Old Pa Anderson • Sarajevo-Tango • Schemerwoude • Station 16 • Terug naar Congo • The Girl from Ipanema • Wild Bill is Vermoord • Zhong Huo • Zonder Pardon
| | Bibliografie van Yvan Delporte • Bandonéon • Bollie en Billie (deel 19) • Brammetje Bram (Het Monster van Drumnadrochit, De Keizer van Sargasso, En de Schat van de Noer-Akhs, De Levende Mummie) • De Complete Sophie • De Robinsons van het Spoor • De Smurfen • De Smurfen (deel 1 t/m 4, 7, 9, 10) • De Zingari • Guust Flater (deel R4) • Isabel • Jan Kordaat • Jan Kordaat (deel 15) • Johan en Pirrewiet (deel 14, 15, 16) • Johan en Pirrewiet: De Integrale • Mulligan • Otto, Olivier en Oscar • Pieter Pook en Molleke • Starter tegen de Brokkenmakers • Steven Severijn (deel 1) • Steven Sterk (deel 3, 6) • Steven Sterk: De Integrale • Ugaki de Samoerai
| | Bibliografie van Christian Godard • Axel Moonshine • Beestenbende • Cyberkiller • De 13 Geboden • De Baby-Sitters • De Bende van Bonnot • De Man die in Californië Geloofde • Die Onverbeterlijke Bas (deel 3) • Een Doodgewone Waanzin • Het Grote Genot • Het Grote Schandaal • Het Land van de Glomen • Jolige Jungle • Lokje • Maarten Milaan • Norbert & Kari • Oki • Olivier Blunder (deel 40)
| |
|
LUGUBERE VERHALEN
Hermann + Hermann/Yvan Delporte/Christian Godard • Glénat 64 p. (HC)
|
|
Pure kwaadwilligheid |
|
Deze verzameling kortverhalen verscheen in 1988 al eens bij Arboris, maar deze nieuwe uitgave met nieuwe cover telt een extra verhaal dat Christian Godard (Maarten Milaan, Axel Moonshine) speciaal voor deze editie schreef. Ook een losse, door Yvan Delporte geschreven gag uit 1978 is opgescharreld uit Hermanns archieven om er een dikker album van te maken.
Elk van de verhalen slaat een, welja, lugubere toon aan. Als er al geen monsters in voorkomen of bloed vloeit bij een ordinaire misdaad, dan ervaar je als lezer wel dat Hermann niet hoog oploopt met het menselijke ras. Alleen voor het slechtste in de mens heeft hij aandacht. Diep hoeft hij niet te schrapen voor onderwerpen als wraak, vernedering, misbruik en pure kwaadwilligheid. Tegelijk geven de verhalen een overzicht van 's mans grafisch evolutie. Let vooral op zijn arceringen! Uitgezonderd het laatste verhaal uit 2013, dat hij rechtstreeks in kleur schilderde, is de grootste gemene deler van de andere verhalen een gitzwart contrast in de tekeningen.
Nog dit. Voor de eerste bundeling van de kortverhalen kwam Hermann een paar pagina's te kort. Hij begon aan een verhaal dat zich afspeelt in de middeleeuwen, het begin van de twaalfde eeuw, maar het werden al snel een 25-tal pagina's. Hij toonde ze aan een kennis bij Dupuis die het geschikt vond voor de start van een nieuwe reeks. Hij raadde Hermann aan het verhaal uit te werken voor een album van 48 pagina’s met de mogelijkheid voor een vervolg. Hermann vulde zijn bestaande verhaal over rondtrekkende komedianten aan met het verhaal van een steenhouwer. Niet Dupuis, maar Glénat (Arboris in vertaling) gaf de reeks vervolgens uit. AanLugubere Verhalen hebben we dus De Torens van Schemerwoude te danken. |
|
> DAVID STEENHUYSE — oktober 2014 |
|