JOMMEKE 272 De Boemerang van Kirimbir
Philippe Delzenne • Ballon Comics 48 p. (SC)
|
|
Vier op een rij |
|
En daar sta je dan in je stripspeciaalzaak. Uitgeverij Ballon Comics heeft eens wild gedaan en drie tekenaars een alternatieve cover voor Jommeke 272 laten ontwerpen. De vier versies liggen daar netjes op een rij en je weet echt niet welke kiezen. Carll Cneut misschien? De man is een gerenommeerd illustrator met al heel wat prijzen op zijn palmares en we zijn zeker fan van de diverse projecten die hij met de dichters Geert De Kockere en Edward van de Vendel op poten heeft gezet. Hij is duidelijk de meest realistische van de vier en we krijgen zelfs een beetje schrik van zijn Jommekefiguur. Mark Borgions dan? Hij is bekend om zijn hippe, trendy aanpak met nogal hoekige figuren en van de pot gerukte lichaamsverhoudingen. Hij verzorgt onder meer de illustraties bij de Heerlijke Hoorspelen van Het Geluidshuis en die cd's/boeken zijn al meer dan tweehonderdduizend keer over de toonbank gegaan. Of gaan we toch maar voor Merho? Hij blijft het dichtst bij het origineel, maar geeft toch zijn eigen Kiekeboe-twist aan de personages.
En nee, elke keer hebben we het gevoel dat er iets niet klopt. Ons Jommeke heeft doorheen de jaren ook al wel enkele facelifts ondergaan, maar nooit zo ingrijpend als nu het geval is. En zo is het dan toch de originele Philippe Delzenne die uiteindelijk in de fietszak mee naar huis gaat, ook al vermoedt de winkeluitbater dat de Merho een beter langetermijninvestering is.
En het verhaal dan? Never judge a book bij its cover, toch? Wel, dat is gewoon Jommeke in het buitenland # 128 (of ergens in die buurt). Op het vliegveld verwisselt Odilon per ongeluk zijn reiskoffer met die van een andere reiziger (Hoe blijven ze het toch verzinnen!?) en zo komen onze helden in het bezit van een antieke boemerang. Gobelijn slaagt erin om het geheimschrift te ontcijferen en meer hebben ze niet nodig om met de vliegende bol naar Australië te trekken. Het verhaal speelt zich af op en rond Ayers Rock, maar de lokale naam Oeloeroe bekt natuurlijk een stuk lekkerder, zeker in een kinderstrip. Denk voor de rest lekker wat avontuur, een vleugje humor, een tikkeltje maatschappijkritiek en heel veel vriendschap en je kunt je weer heel even negen jaar voelen! |
|
> MARIO STABEL — oktober 2014 |