Jacques Laudy stond mee aan de wieg van het weekblad Kuifje en gaf gestalte aan Francis Blake voor de reeks Blake en Mortimer. In 1962 gaf hij de brui aan strips en ging schilderen zoals zijn vader Jean. In 1993 publiceerde hij nog wel een boek over zijn vriend en collega Edgar P. Jacobs. Hij stierf datzelfde jaar. Een belangrijke positie in de stripwereld heeft hij niet verworven. Alleen kenners weten zijn werk te waarderen, kenners zoals bij Brabant Strip vzw. Uit het stripblad Bravo, waarin Laudy debuteerde, selecteerde de uitgeverij het aardige Bimmelabom.

Bimmelabommelaboemsasa en zijn grote zus Bibaboe redden in het bos het leven van een sprekende en aangeklede muis. Hij zat gevangen door een val die de heks Peks voor zijn deur spande. Broer en zus komen weldra in aanvaring met de heks en neemt hen gevangen. Wanneer de muis hiervan op de hoogte wordt gebracht, besluit hij de hulp van de overige dieren in het bos in te roepen. De raad der ouderen roept op tot een kruisvaart om de kinderen te redden. De dieren verklaren Peks de oorlog. Er volgt een grootscheepse mobilisatie die de leukste pagina's van deze uitgave zijn. We zien samoeraikrekels, tankrupsen en een eskader vliegende meikevers passeren. Maar de tegenstand laat zich niet ringeloren.

Het verhaal zit tjokvol absurde vondsten, prettige wendingen en amusante nevenpersonages zoals Diss, de handlanger van Peks. Tussendoor geeft de tekenaar zichzelf ook al eens een veeg uit de pan voor een begane vergetelheid. Met de kennis dat dit verhaal in de oorlogsjaren 1944 en 1945 verscheen, is het opstandige karakter van het verhaal extra goed geplaatst. Het leest even scherp als De Zwarte Ratten uit de dierenreeks Chlorophyl en garandeert je ook in deze hypermoderne tijden verrassend vlotte lectuur. In zijn tijd hoorde Laudy alleszins tot de beter onderlegde tekenaars, vandaag oogt het helaas gedateerd. Op de backcover staan nog vier andere verhalen aangekondigd, waaronder een tweede van Bimmelabom.