GRENZEN 1 De Wraakengel
Lük Bey • Bonte 48 p. (SC)
|
|
Oefening baart kunst |
|
Met het niet onaardige, vrolijk vertelde Verhalen voor Canterbury liep globetrotter Lük Bey een eerste keer in ons vizier. Vijf jaar later publiceert Bonte opnieuw een album van zijn hand waarin hij zich uitleeft in het thrillergenre. Hiervoor gaan we terug naar begin jaren 1980 toen technologie nog niet de overhand nam bij het uitvoeren of oplossen van misdaden. In Cetinje, Joegoslavië, houden CIA-agenten nauwlettend politicus Starosin in de gaten. Zijn persoonlijke lijfwachte Oleshya springt in het oog. Er is iets op til. Oleshya verlaat 's nachts het goed bewaakte domein met een nachtkijker en een geweer met geluiddemper. Het is het begin van een oerdegelijk avonturenverhaal vol achtervolgingen en afrekeningen in wisselende decors met een vleugje humor, gedrevenheid en een natuurlijke feeling voor intrigeontwikkeling.
Het aan een geloofwaardig serieux vastklampende Grenzen begeeft zich zo een beetje in het onverkende niemandsland tussen enerzijds Jess Long en Franka en anderzijds Guus Slim. De tekenstijl staat nog niet volledig op punt. Lük Bey zou nog meer aandacht moeten spenderen aan een concrete lijnvoering, de perspectieven en hoe hij de personages in het decor laat rondlopen. En heeft Oleshya werkelijk maar één gezichtsuitdrukking? In de grote uitgeverswereld zouden dit punten zijn om hem af te serveren. Van Bonte krijgt hij integendeel de kans om zich gaandeweg te ontplooien. Potentie heeft hij beslist. Als hij het ingeslagen pad verder blijft bewandelen, zijn eigen werk kritisch in vraag stelt en gewoon goed doorzet, gaat voor hem het motto "oefening baart kunst" vast en zeker op. Wij blijven hem alleszins volgen. In het amateurfonds van Bonte vinden wij hem alvast de grootste revelatie die we de meeste kans op een doorbraak wensen toe te dichten. |
|
> DAVID STEENHUYSE — juli 2014 |