Bibliografie van Renaud
• De Kinderen van de Salamander
• De Nacht van de Witte Maagden
• Het Pad van Jessica
• Inkt en Bloed
• Jessica Blandy
• Pokervrouw
• Santiag
• Venus H.
Bibliografie van Gihef
• Complot
• High Security
• Inkt en Bloed
• Starfuckers
SLANGENGEBROED 1-2


Renaud + Gihef • Dupuis
60 p. (SC)
Uitverteld

Jean Dufaux was al langer uitgekeken op Jessica Blandy toen hij de reeks afrondde. Er kwam toch nog een driedelige spin-off, Het Pad van Jessica, om tekenaar Renaud een plezier te doen. Bovendien flopte hun volgende samenwerking Venus H. Renaud wilde echter nog steeds verder gaan met zijn Jessica. In Gihef, de tekenaar van de spannende gevangenisthriller High Security, vond hij een partner in crime voor alweer een spin-off, Slangengebroed. Om dit tweeluik mogelijk te maken, vroeg Renaud aan Dufaux om de moordenaars Soldier Sun en zijn dochter Agripina niet af te maken in Het Pad van Jessica. De psychopaten willen hun werk afmaken terwijl Jessica haar vroegere contacten aanschrijft om hen te waarschuwen voor het aparte moordenaarduo. Jessica komt amper voor in beide albums met Soldier Sun en Afripina in de hoofdrollen. Terwijl ze een spoor van lijken achterlaten — waarbij het Agripina vaak om de kick te doen is — worden de twee zelf achterna gezeten door iemand die op wraak is belust.

Slangengebroed verschaft je meer achtergrondinformatie over beide personages waarbij je tot een beter begrip komt voor hun motieven, maar je echt inleven in het verhaal lukt je daarom nog niet. Probeer je maar eens te vereenzelvigen met een gesjeesd sektelid, een door seks en bloed gedreven minderjarige of een sheriff die zich laat domineren door de geest van John Wayne. De hoofdintrige, met een soort dubbele achtervolging, biedt anderzijds genoeg spanning om bestaansrecht op te eisen. Helaas kunnen we niet hetzelfde zeggen van de tekeningen. De kwaliteit is duidelijk een paar stappen terug voor Renaud. Het kleurenpalet is beduimeld, de schikking van de weinig uitgewerkte personages is vaak knullig in ongeïnspireerde decors. Over de personages viel gerust nog wat te vertellen, maar Renaud was egenlijk al aan het einde van zijn verhaal.

> DAVID STEENHUYSE — april 2014