BEFORE WATCHMEN Rorschach
Lee Bermejo + Brian Azzarello • RW Uitgeverij 112 p. (HC)
|
|
Voetnoot |
|
Toen we overlaatst tegen onze vaste stripverkoper vertelden hoe goed we de al bij RW Uitgeverij verschenen Before Watchmen-vertalingen vonden, kregen we een niet te misverstaan antwoord van de altijd goudeerlijke man: "Vind je het echt noodzakelijk om meer te weten over de voorgeschiedenis van de personages?"... Wel, euh, mja,... Die mening deelt hij met nog wel meer puristen die vinden dat er niet aan het oorspronkelijke Watchmen van Dave Gibbons en Alan Moore geraakt moet worden. Wel, euh, mja... Ons gaat het voornamelijk om wat we dagelijks in handen krijgen ook lezenswaardig is en dus uitgeefwaardig. De verhalen over Comedian en de Minutemen waren dat wat ons betreft zeker. Als afgerond verhaal geldt dat ook voor Rorschach, maar dan met kanttekeningen.
De tekeningen van Lee Bermejo zijn waw. Dat wisten we al sinds we zijn vertaalde Batman-verhaal Joker lazen, ook al op scenario van Brian Azzarello. Zijn realisme benadrukt het smerige van zowel de uitwassen van de grootstad als het smerige in de mens. Hij stelt niets mooier voor, bij hem geen oplapperij van een mogelijke realiteit. Dankzij een weloverwogen dynamische montage en rake close-ups met naar 3D neigende effecten voel je je als lezer nauwer betrokken bij wat er Rorschach overkomt. Je zit als het ware naast of tegenover hem, je ruikt zijn zweet en bloed, zijn stinkende lijfgeur.
Ook Azzarello heeft het personage begrepen. Met zijn masker op is Rorschach een straffende vigilante met een strikte focus op zijn doel, in dit geval een onstilbare wraakmissie op de misdaad en een seriemoordenaar in het bijzonder. Rechtdoorzee, maar lang niet onoverwinnelijk. Neem hem zijn masker af en hij verliest zijn zelfzekerheid. Dan is hij een kwetsbare loser die een fout uit het verleden torst en nog steeds gebukt gaat onder een marginale jeugd. Dan pas verdwijnt de betweter in hem. In welke mate zou de typering van deze ambigue misdaadbestrijder dan moeten verschillen van de aanpak door auteurs van gekende superhelden met een donker kantje? Niet! In dat opzicht heeft Azzarello lang geen onmisbaar verhaal geschreven. Of je de karige achtergrondinformatie over het personage nu meepikt of niet is van generlei belang. Je zal er het grootsere Watchmen niet mee vanuit een ander standpunt lezen wat integendeel bij Comedian en Minutemen meer het geval is.
Als afgerond geheel is Rorschach hoe dan ook een straf verteld en wervelend in beeld gebracht, gewelddadig vigilanteverhaal. In het universum van Watchmen hadden we het liever gelezen als een gewichtig hoofdstuk in plaats van een uitgesponnen voetnoot. |
|
> DAVID STEENHUYSE — maart 2014 |