In 1986 dook in Eppo de kleine zelfstandige superheld Klark Klont alias Soeperman op, duidelijk een parodie op Superman. Na bijna dertig jaar bestaat Soeperman nog steeds, zij het dat hij op te onregelmatige tijdstippen "toe de rescu" uitvliegt. Albums verschenen tot vijf keer toe bij verschillende uitgeverijen in telkens weer andere uitvoeringen. Ook in de wederopgestane Eppo van Don Lawrence Collection hoorde Soeperman er weer bij. In 2011 volgde een eerste nieuw album. Drie jaar later is er nu dit tweede deel.

Helemaal nieuw zijn de verhalen niet. De kortverhalen waarin Soeperman een scherpere neus heeft en het tekenwerk dunner van lijnvoering is, zijn herplaatsingen van vroeger verschenen kortverhalen. Nieuwere verhalen met een rondere neus en een lossere tekenstijl à la Robert Crumb zijn René Uilenbroeks recentere verhalen. Soeperman verschijnt nog maar met mondjesmaat in Eppo sinds Uilenbroek de vaste gagstrip van Eppo, Eppo zelf, van Uco Egmond overnam. Jammer, want als gagstrip is Eppo hopeloos passé en er is blijkbaar geen vraag naar albums terwijl het veel beter uitgewerkte Soeperman een grotere regelmaat verdient.

Soeperman verenigt de grandeur van Amerikaanse superheldencomics, weliswaar door een scherp geslepen komische bril, met oer-Hollandse kolder. De details in de tekeningen bieden een meerwaarde en Willem Ritstier voelt zich duidelijk in zijn sas in het wereldje dat hij schiep voor zijn superheld en zijn boertige sidekick, een egel. Ach, laten we Soeperman maar dik onderschat vinden.