Een gevaarlijke en oneerlijke wereld vol bovennatuurlijke wezens waarin regelmatig onverklaarbare gebeurtenissen plaatsvinden. Dat is de wereld waarin Harmond Ellmander, kortweg H.Ell, leeft. Hij was ooit een begenadigd ridder, maar viel in ongenade en werd gedegradeerd tot quaestor. Nu is het zijn taak moordenaars en andere criminelen op te sporen en te bestraffen. Vaak met gevaar voor eigen leven.

Topscenarist Stephen Desberg weet wederom te imponeren met een sterk verhaal, goed geschreven dialogen en een zeer intelligent plot. H.Ell heeft een doorlopende verhaallijn. Wat eerst opgezet wordt als achtergrondverhaal voor het hoofdpersonage blijkt hoe verder je komt hoe belangrijker te worden. Maar daarnaast onderzoekt H.Ell in ieder album ook weer een nieuwe zaak. In het eerste deel is dat de moord op een hoertje dat hem op het spoor brengt van gedaanteverwisselaars. H.Ell is in zeer sterke mate een onemanshow: er is maar één echt hoofdpersonage en dat is H.Ell zelf. Maar het betreft hier dan wel een superieur hoofdpersonage dat een complete reeks makkelijk kan dragen. Hij is een gepassioneerde en tragische held die niets liever wil dan terugkeren naar zijn vrouw en kinderen hoewel hij hen feitelijk al verloren heeft. De scène waarin — opgepast spoiler alert! — een hoertje de gedaante van zijn voormalige vrouw aanneemt om hem te behagen, is zowel wondermooi als erg verontrustend. Ook de nevenpersonages zijn prima vormgegeven. Zo zijn de vrouwen in de reeks allerminst damsels in distress. Ze zijn op zijn minst even intelligent en sluw als de mannen.

Het beste aan deze reeks vinden we de wereld waarin alles zich afspeelt. Wat Desberg hier creëert, smaakt naar meer. En dat geldt ook voor het hoge niveau dat Bernard Vrancken aan de dag legt. Adembenemend mooie achtergronden vormen het decor voor knap neergezette personages met sprekende gezichten vol details. De actiescènes zijn spectaculair en zeer dynamisch. Voor een complete filmervaring ontbreekt enkel nog een opzwepende soundtrack.

H.Ell is een buitenbeentje in het detectivegenre. Vooreerst volgt het de traditie om in de eerste plaats gewoon een spannend verhaal met een goed plot voor te schotelen. Tegelijkertijd verwerkt Desberg heel wat moderne elementen in de manier waarop hij een verhaal vertelt. Hij verbergt de invloed van de betere tv-reeksen niet, in interviews verwijst hij bijvoorbeeld naar Game of Thrones. Geef die man zijn verdiende troon!