PARADISE 2
De Molgravenwoestijn
Brice Bingono + Benoît Sokal • Casterman (White Birds)
48 p. (SC)
|
|
| De schone en het beest |
|
Iedere mens heeft vroeg of laat zijn vijftien minuten roem. Benoît Sokal was pas twintig toen zijn zuipeend Canardo de klassieke stripwetten omver waggelde. De avonturen van deze gedesillusioneerde speurder die zijn melancholie in de buitenwereld meesleepte, leverden met Amoxonië een onverwoestbare klassieker op. Vandaag staat de Belg met zijn eeuwigzwevende witte vogels verrassend genoeg opnieuw in het volle schijnwerperlicht. In zijn Canadese White Bird-studio werken momenteel meer dan honderd mensen aan 's mans avonturengames. En met enorm succes. Amerzone en Syberia wonnen prijs na prijs. Op het moment dat Syberia II verdeeld werd op 600.000 exemplaren, verkozen de Amerikanen Sokal tot dé gamepersoonlijkheid van het jaar. In afwachting van het langverwachte Schuiten/Sokal-project Aquarica lanceerde de studio zopas het fraaie Paradise (www.paradise-game.com). En de promotiemachine doet weer haar werk. Naast een soundtrack, een dvd en andere merchandise werd er ook een stripversie op de markt gebracht. Waspoedertechnieken...
Het verhaal gaat over het geheugenverlies van ene Ann Smith en het mysterie van een tatoeage, euh excuseer, een litteken boven haar sleutelbeen. Dit platgetreden commercieel pad wordt gelukkig vermengd met Sokals lievelingsthema’s: revolutie en dierenpsyche. Totaal onverwacht krijg je toch een boeiende strip. In dit tweede deel ontvlucht Ann Smith, de teruggevonden dochter van de wereldvreemde heerser van Mauranië, de rellen in de koningsstad Madargane. In haar kielzog sleurt ze een kooi met een zwarte panter mee. Maar in het ondoordringbare gebied van de Molgravenruiters krijgt de schone een auto-ongeluk en het intrigerende beest ontsnapt.
Er gebeurt veel en weinig in Paradise. Het verhaal is nog steeds niet ontploft en komt soms zelfs sussend over. Maar je voelt en weet dat de totale verrassing er ooit moet aankomen, als een jagend luipaard in de nacht. Tot dan is Paradise bovenal een sfeerstrip. Prachtige oerwoud- en woestijnkleuren, juiste tekstloze pagina’s en een uiterst vlot instapbare tekenstijl, ergens tussen leermeester Sokal en Vlaming Stedho in. Neen, dit is helemaal geen slecht debuut van de Kameroener Brice Bingono. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — mei 2006 |
