DRAKENBLOED 7 De Man met het IJzeren Masker
Stéphane Créty/Julien Hugonnard-Bert + Jean-Luc Istin • Silvester 48 p. (HC)
|
|
Epische glorie |
|
Met de aankondiging van een derde cyclus bekroop ons de angst voor een eeuwig voortslepend verhaal. Die angst bleek ongegrond. Jean-Luc Istin besluit namelijk iets nieuws te proberen. De vorige cyclus eindigt in feite op pagina 30 van dit zevende deel. Het vervolg begint op pagina 31. Noem ons ouderwets, maar wij prefereren het toch als een verhaal aan het eind van een album eindigt in plaats van halverwege. Maar als wij de twee losse verhalen op zich gaan bekijken, is het eindoordeel extreem positief.
Het einde van de cyclus is verbluffend. Istin sluit alle verhaallijnen netjes af en geeft het verhaal het einde dat het verdient. Meer nog: hij sluit ook alle individuele verhaallijnen af. Het lezen van een nieuw album van Drakenbloed voelt altijd als het terugzien van een oude vriendenkring en Istin geeft ze allen een waardig afscheid. Hij deed ons dan ook menig keer een zucht van verlichting ontlokken. Eigenlijk zou je nu het boek dicht moeten slaan. Het einde van de cyclus is zo sluitend en zo waardig dat het had kunnen functioneren als een volwaardig einde van de reeks. Toch belooft de nieuwe cyclus minstens even goed te worden als de vorige cyclus. Alle vertrouwde personages komen terug en er is een nieuwe vijand te bevechten: de Ankou, een angstaanjagend figuur uit Bretoense legendes. Deze zit achter Hannibal aan waardoor zijn bemanning terug moet komen van hun driejarig verlof. Hier zit genoeg stof in voor nog eens een avontuurlijke cyclus die het lezen meer dan waard is.
Het tekenwerk van Stéphane Créty is nog beter geworden sinds hij de reeks vanaf deel 5 overnam van Guy Michel. Hij weet de bestorming van Versailles vast te leggen in al zijn epische glorie. We durven gerust te stellen dat Peter Jackson het niet beter had kunnen doen. Maar ook de personages kleven aan hem alsof hij ze zelf had bedacht. Elween straalt echt en Hannibal ziet er nog meer uit als de gevreesde piraat die hij hoort te zijn. Zelfs Roodbaard zou het nog in zijn broek doen voor hem. Voorts is de actie geloofwaardig in beeld gebracht. En tegelijk excelleert Créty in het gebruik van zijn close-ups. Dat levert een opmerkelijke gezichtengalerij op. |
|
> JONAH DOESBERG — december 2013 |