Nadat boven Basran, niet ver van Afghanistan, een F22-Raptor van de Amerikaanse luchtmacht wordt neergehaald, gaan de poppen aan het dansen. Aangezien dit Stealth-toestel praktisch onzichtbaar is op de radar en de Basraanse luchtverdediging heeft geen luchtafweer die naam waardig heeft, besluiten de VS een onderzoek in te stellen. Een kolfje naar de hand van Buck Danny en zijn vrienden Tumbler en Sonny om dit raadsel op te lossen. De VS wensen echter niet betrokken te worden bij een diplomatiek incident met Basran zodat Danny en co met een aantal her en daar samengeraapte Russische Sukhoï-27-toestellen hun illegale missie "Zwarte Cobra" moeten volbrengen. Cobra verwijst naar het aerodynamisch onmogelijk geachte manoeuvre dat enkel met deze unieke Russische toestellen mogelijk is.

Buck Danny heeft de stripliefhebbers altijd al in twee kampen verdeeld: enerzijds zijn er de liefhebbers die houden van technisch doorwrochte vliegtuigstrips met een stevige dosis avontuur. Anderen zien hem dan weer als de belegen kapitalistische kampioen die de belangen van de VS al meer dan vijftig jaar verdedigt. Die reputatie is eigenlijk onterecht, aangezien de meeste albums dan wel referenties naar de Amerikaanse technologie van dat moment bevatten, maar bijna nooit verwijzingen naar de koude oorlog of kwaadaardige communistische kameraadski's... Victor Hubinon en Jean-Michel Charlier, het oorspronkelijke auteursduo, hoedde zich er namelijk voor om indertijd de strenge Franse censuur voor het hoofd te stoten en vermeden dan ook, na de problemen met de Korea-albums, elke verwijzing naar bestaande actuele situaties.

Na de dood van tekenaar Hubinon in 1979 nam Francis Bergèse de stuurknuppel van de reeks over, nog altijd op scenario van Charlier, tot ook die laatste zijn geluk ging beproeven in de eeuwige jachtvelden. Met daarna Bergèse verantwoordelijk voor tekst en tekeningen kende de reeks grafische hoogtepunten, maar de verhalen zelf haalden toch het niveau niet meer van Charlier, die indertijd ook reeksen als Blueberry naar eenzame toppen leidde.

Intussen is Buck Danny door een nieuw duo overgenomen: Winis en Frédéric Zumbiehl. Winis, het pseudoniem van Francis Winisdoerffer, haalde vroeger nog zijn vliegbrevet vóór zijn rijbewijs, werkte mee aan het interieur van de woonmodule van het ISS (International Space Station) en was instructeur in het Europese opleidingscentrum voor astronauten in Duitsland. Om maar te zeggen: deze kerel weet wel wat af van lucht- en ruimtevaart. Grafisch gezien is de overgang bijzonder vlot verlopen. Hier en daar merk je wel dat de personages nog niet volledig in zijn vingers zitten, maar daar zal de modale lezer waarschijnlijk niet veel van merken...

Scenarist Zumbiehl vloog nog bij de Franse marine (voor de Buck Danny-kenners: met een F8 -Crusader) en vloog daarna nog rond met reclamebanners boven de Côte d'Azur. Daarna begon hij een aantal vliegtuigstrips te schrijven, wat uiteindelijk resulteerde in deze eerste Buck Danny van zijn hand. Qua scenario hangt het verhaal een beetje in het midden tussen de matige verhalen van Bergèse en de dolle avonturen van Charlier. De hoogtechnologische wereld van het militaire vliegwezen laat dan ook niet al te veel fantastische plotwendingen toe, zodat Zumbiehl dan ook soms wat te veel de nadruk heeft gelegd op het tactische aspect van het verhaal. Gelukkig maken onze vrienden, en dan vooral de komische brokkenpiloot Sonny Tucson, kennis met de Israëlische instructrice Shana Abramson, waardoor de klassieke humoristische noten niet ontbreken in het verhaal en zelfs voor een verrassende plot zorgen.

Kortom een album voor de liefhebbers. Nieuwe zieltjes zullen er met dit album waarschijnlijk niet gewonnen worden, maar de klassieke Buck Danny-lezer zal niet teleurgesteld zijn