DRAKENBLOED 6 Wraak
Stéphane Créty/Julien Hugonnard-Bert + Jean-Luc Istin • Silvester 48 p. (HC)
|
|
Echte summer blockbuster |
|
Het is zover! Hannibal Meriadec, tovenaar en piraat extraordinaire heeft het Drakenbloed gevonden. De lezer kan opgelucht ademhalen. De reeks is niet stopgezet vóór het grote moment daar is. Maar niet iedereen is hier even blij hier. Een stel gemaskerde figuren zien Hannibal liever niet als het enige en laatste Drakenkind en zullen er alles aan doen om hem en zijn vrolijke bende rabauwen te stoppen. Even verderop smeden de graaf van Cagliostro en zijn bekoorlijke demon ook hun plannen om voor eens en voor altijd een einde te maken aan Hannibal en zijn queeste. Onze genadeloze avonturier is nog nooit zo dicht bij zijn doel geweest, maar hij en zijn maten zullen hun huid duur moeten verkopen.
Toen we dit boek opensloegen, verwachtten we dat dit het laatste deel zou zijn. Per slot van rekening is het einddoel, het vinden van het Drakenbloed, in zicht. En zeker tijdens het lezen kregen wij ook echt sterk het idee dat dit het einde van de reeks zou zijn. In 33 pagina's worden alle lopende verhaallijnen afgewerkt. Maar dan zijn er nog de resterende vijftien pagina's waarin blijkt dat niet alles zo simpel ligt als het lijkt en er als het ware een nieuw avontuur begint. Bij een herlezing van de eerdere delen kwamen wij erachter dat dit altijd al in het verschiet lag, maar het verdween wat op de achtergrond. Geen zorgen dus, er is hier geen sprake van uitmelking. De reeks houdt gewoon nog steeds dezelfde koers aan.
Maar goed, het album zelf nu. Wel dat is weer puur, ouderwets avontuur op zijn best. Het scenario van Jean-Luc Istin is wederom meer dan degelijk. Hij verweeft een sterk en veelomvattend plot met indrukwekkende actiescènes en goeie humor waardoor het album qua sfeer veel weg heeft van een Hollywoodavonturenfilm. Tuurlijk, Drakenbloed is veel donkerder dan dat. Hannibal is geen komische swashbuckling piraat à la Jack Sparrow, maar een bloeddorstige rabauw, en zijn bemanning is van hetzelfde hout gesneden. Maar de reeks heeft wel die heerlijke voortrazende avonturenspirit waardoor je ieder album in één ruk uitleest en onmiddellijk smacht naar meer. Ook de dialogen zijn weer helemaal top. Scherp, op het karakter toegespitst en met veel humor. De personages zijn als vanouds goed neergezet hoewel we eigenlijk niet anders meer verwachten van een inmiddels doorwinterd scenarist als Istin.
Toch is dit album niet helemaal perfect. Er schort iets erntsigs aan het tempo in dit album. Doordat Istin zijn epische (bijna) conclusie slechts spreidt over 33 pagina's krijgt geen enkele verhaallijn het einde dat het verdient. Een confrontatie tussen de twee hoofdpersonen wordt even vlug in drie pagina's afgewerkt en mist daardoor het hele epische gevecht wat het had moeten of kunnen zijn. Zoveel scènes waar wij al albums lang naar uitkeken, missen totaal hun uitwerking doordat ze te veel afgeraffeld zijn. Ook de eindscène voelt als te gemakkelijk. Voor zo'n grote finale is het nauwelijks noemenswaardig... wat ze bij film en tv een "blink and you'll miss it"-moment noemen. Misshcien ware het beter de gebeurtenissen te spreiden over twee albums, maar daar dient allicht de derde cyclus van alweer drie albums voor.
Over de tekeningen kunnen we kort zijn: die zijn fantastisch. Stéphane Créty heeft een droomjob aan dit album met de ene spectaculaire scène na de andere en hij maakt er zeker geen broddelwerkje van. Alles ziet er overdonderend goed uit. Créty weet van iedere plaat een pareltje te maken bomvol details. Je zwiert bijna met de personages mee in hun wervelende vaart. Ook visueel doet dit album niet onder voor de gemiddeld Hollywoodblockbuster. Créty is dan ook zeker een naam die we in de gaten blijven houden. |
|
> JONAH DOESBERG — juli 2013 |