DE KLANT
Man + Zidrou • Dargaud 56 p. (HC)
|
|
Een schaamluis van een strip |
|
Verliefd worden op een prostituee is nooit een goed idee. Een plaatselijke maffiabaas dwarszitten om die prostituee terug te vinden, is ook geen goed idee. De enige dochter van die pooier ontvoeren om hem onder druk te zetten, is nog veel minder een goed idee. Maar denken dat alles goed zal aflopen, dat is pas echt van de pot gerukt!
Meer dan de achterflap willen we je deze keer niet prijsgeven. Dit is namelijk de nieuwe Zidrou, en wij staan er op dat je deze zelf ontdekt. Sinds De Verhalenverteller, Lydie, Het Vel van de Beer en andere Moederkillers, is Zidrou immers zo hot dat hij dé Luxor-zonnebank van Alpha Sun tot zijn persoonlijke vriendenkring mag rekenen. Ook dit one-shot is een topscenario. De Henegouwer jongleert met flashbacks, geloofwaardige dialogen en een prachtig geschreven brief als raamvertelling. Bovendien zijn alle hoofdpersonages ondanks het zwart-witte thema, allemaal grijs. De pooier verdient soms onze sympathie, de redder soms onze ergernis,... Van dichtbij is niets wat het lijkt. Ja, Zidrou excelleert opnieuw op zijn terrein. Aan de andere kant leverde zijn uitgelopen nachtelijke gesprek met een oude Joegoslavische prostituee op zijn eerste stripfestival van Angoulême hem te weinig relevante grondstof op om in deze strip echt verrassend uit de hoek te komen. Zidrou voegt in de grote lijnen niets toe aan het bekende thema van de redder-klant. Hierdoor lijkt alles op wat het ook is.
Die tegenstelling wordt helaas versterkt door de tekeningen. Karakteristieke koppen, smachtende blikken en sterke composities worden gecombineerd met ongelofelijk goedkope decors waar zelfs Karel Bideloo's kopiemachine zou van sputteren. Dit alles wordt overgoten door een fletse inkleuring die we nog kennen uit stokoude comics. Brr.
Hoe sereen zijn liefdesverhaal over die gekortwiekte engel ook is, we blijven deze keer met gemengde gevoelens zitten. Nochtans, één echt doordachte twist én een toptekenaar hadden ons ook voor deze strip door het dak doen gaan. Beide voorwaarden lijken gelukkig wel aanwezig te zijn voor Zidrous versie van Robbedoes en Kwabbernoot. Helaas kregen we hierover onlangs van Frank Pé (Zoo, Ragebol) niet meer losgepeuterd dan een brede glimlach. Afwachten maar...
Op het eerste gezicht lijkt De Klant op een vluggertje op een aftands bed, maar de schoonheid zit hem deze keer in de schaamluizen. Hoe meer je immers wegkrabt van het oppervlakkige verhaal, hoe intenser het echte gevoel naar bovenkomt. Doe er je plezier mee. |
|
> WOUTER PORTEMAN — juni 2013 |