Met veel enthousiasme verwelkomen we RW Uitgeverij op het Nederlandstalige stripspeelveld. 100 Bullets heeft zijn originele basisidee al mee terwijl ook de maandelijkse frequentie er ons van moet overtuigen dat het de uitgeverij menens is. Ook met de vertaalde miniseries Wonder Woman: De Hiketeia en Batman: Fortunate Son bijt het de veelbelovende spits af. In deze twee uitgaven is Batman telkens van de partij, maar niet in een manifeste hoofdrol. Hij is zelfs de mindere van Wonder Woman en nota bene Robin te noemen.

In De Hiketeia neemt een van de allereerste vrouwelijke superheldinnen de honneurs waar. Oorspronkelijk heette ze Diana, een prinses van de Amazonen uit de oud-Griekse mythologie. Van de Olympische goden kreeg ze haar krachten en wapens (onder meer de onbreekbare 'lasso van de waarheid' en haar vlijmscherpe tiara). In een latere, moderne verhaallijn kreeg ze een verder uitgewerkte achtergrond en werd haar afkomst vastgelegd op het eiland Themyscira. Met haar krachten kan ze ruimschoots haar mannetje staan. Ze kan moeiteloos Superman aan en ook Batman, die zelf geen superkrachten heeft, ondervindt in De Hiketeia dat ze niet met zich laat sollen. Bij een handgemeen flikkert ze hem prompt uit het openstaande raam van het balkon. Met hand en tand verdedigt ze Danielle die bij haar een toevlucht zocht. Ze kan niet anders dan haar in bescherming nemen want ze is aan Danielle gebonden door de Hiketeia, een oud Grieks ritueel dat twee personen als meester en dienaar aan elkaar verbindt. Drie gruwelijke Erinyen kijken er nauwlettend op toe dat Wonder Woman haar belofte nakomt, anders komen ze haar verscheuren. Bloedvlekken rond hun monden tonen aan dat het hen menens is. Danielle bewandelt het wraakpad omwille van haar misbruikte en vermoorde zuster. Batman ziet in haar enkel een seriemoordenares die gevat moet worden nu er een arrestatiebevel voor haar is uitgevaardigd. Batman beschouwt Wonder Woman medeplichtig aan een van de moorden die Danielle pleegde. Danielle ziet in Wonder Woman een voorbeeld, ze vindt dat ze slechts de wet uitvoert, de wet om te boeten voor je misdaden.

Wonder Woman: De Hiketeia is een cool getekende, moderne oud-Griekse vertelling (ben je nog mee?) met een mooi afgerond einde. De ondergeschikte rol van Batman, die serieus op zijn doos krijgt, is een interessant gegeven. Greg Rucka bespeelt Wonder Womans verantwoordelijkheidsgevoel in die mate dat ze voor een dilemma staat. Ook zij heeft zo haar muren om haar heen. Die maken van haar nog geen psychologisch — of psychopatisch? — complex geval als haar collega Batman van de Justice League, maar het biedt voldoende stof voor een introspectief, duister verhaal. Na deze door de Amerkaanse pers en publiek goed onthaalde miniserie mocht Greg Rucka de ongoing serie van Wonder Woman schrijven. Promotie maken heet dat dan. En terecht ook!

Batman: Fortunate Son is meer het verhaal van Robin dan van Batman geworden. Robin is ontgoocheld in zijn mentor door zijn onwetendheid en bevooroordeeldheid over de muziek waar hij zelf van houdt. Izaak Crowe, "the next Elvis", is een van de muzikanten die Robin bewondert. Maar Izaak begint te flippen. Hij onderneemt een reddingsactie naar Graceland om het opgebaarde lichaam van Elvis in beslag te nemen. Hij neemt hiervoor tientallen jongeren op sleeptouw. Het komt tot een bloederig treffen met de politie en van dan af gaat het van kwaad naar erger. Terwijl het Robin te doen is om Izaak te helpen, gaat Batman ervoor om Izaak tegen te houden. Het meningsverschil, ja zelfs de generatiekloof, tussen mentor en leerling, superheld en sidekick, blijft hangen bij de al dan niet verderfelijke invloed van rock-'n-roll. In die zin wordt Batman neergezet als een ouwe zak. Hij ziet in rock-'n-roll vooral waanzin. In Arkham Asylum confronteren de door hem opgesloten vilains Batman met zijn standpunten die hij net aan Robin wilde bewijzen door hem de door waanzin verteerde slechteriken te presenteren. Maar hij komt van een kale reis terug. Als een zielepoot staat hij in de gang, beschimpt door zijn tegenstanders. Hij verdiept zich dan maar op theoretische wijze in de achtergroden van de muziek om alsnog een doorbraak te foceren.

Fortunate Son situeert zich in de begindagen van Batmans carrière, hier nog te zien met spits opstaande oren. Het muziekverhaal is minder interessant dan de relatie-uitdieping tussen Batman en Robin. We willen maar zeggen dat Batman geen onfeilbare, alleswetende held is. In deze zaak wordt dat duidelijk naar voor gebracht en erkennen we in Robin niet het ondergeschikte, onnozel geklede hulpje. Maar op het einde komt alles goed, er kan een lachje vanaf, ook bij ons.

Met Fortunate Son start RW Uitgeverij een hele reeks van gebundelde Batman-miniseries. Dit jaar nog mogen we ons verwachten aan Year One, Earth One, Absolute Killing Joke en Catwoman: When in Rome die een spin-off is van Batman. Allen steengoede titels met verbluffend tekenwerk. Fortunate Son kan daar niet aan tippen, de vraag is waarom RW Uitgeverij niet ineens met een van die knallers uitpakte. Maar als opwarmertje, als aperitiefhapje kan het wel tellen.

Tot nu toe maakte RW Uitgeverij verstandige keuzes. Ook de uitvoering is van superieure kwaliteit, dat geven zelfs rechtgeaarde comiclezers toe die hun stuff in het Engels kopen. Als zij deze albums niet nog eens willen kopen, dan is het aan de vele anderen die dit een kans moeten geven. Niet alleen om RW Uitgeverij te steunen, maar ook om de vertaalde comicmarkt niet te laten uitsterven. Een goed verhaal met goede tekeningen verdient het om in elke stripbibliotheek terecht te komen, of dat nu een Vlaamse familiestrip, een Franco-Belgische thriller, een manga of een comic is. Beide uitgaven zijn in een mooi hardcoverjasje uitgegeven aan een competitief straffe prijs. Die drempel verlaagde RW Uitgeverij dus al voor je.