MAGUS 1-2-3 1: De Grafdelver - 2: De Verrader - 3: De Deserteur
Annabel + Cyrus/François Debois • Saga Uitgaven (Collectie Bamboe) 48 p. (HC & SC)
|
|
Tempowijziging |
|
Stanislas is een jonge varkenshoeder. Hij is de paria van het dorp omdat zijn ouders zogenaamd kwade magiërs waren. De dorpelingen vrezen dat hun gave op Stanislas is overgegaan. Stanislas' ouders werden jaren geleden ter dood gebracht. De tong van zijn zus Eloise werd afgesneden. Toch probeert Stanislas geaccepteerd te worden in het dorp. Zo wil hij ook achter de ware toedracht komen van de dood van zijn ouders. En daar is pastoor Aristide nauw bij betrokken. Op een nacht dringt broeder Martin op aandringen van Stanislas de archieven van vader Aristide binnen met desastreuze gevolgen. Voor hij het weet, wordt Stanislas meegezogen in een neerwaartse spiraal van dood en verderf. Het blijkt namelijk dat hij inderdaad over de nodige gaven bezit en er zijn meerdere partijen geïnteresseerd in hem, geen van allen met de beste bedoelingen.
Het scenario van François Debois en Cyrus begint behoorlijk traag. De eerste tien pagina's spenderen ze aan het uitleggen van het achtergrondverhaal en de introductie van de vele personages. Van zodra broeder Martin de archieven van vader Aristide binnensluipt, gaat het tempo opeens drastisch omhoog. Het scenaristenduo heeft het personage Stanislas goed ontwikkeld met de nodige diepgang. Zo wordt hij in het begin verscheurd door enerzijds zijn wil om geaccepteerd te worden in het dorp, maar anderzijds is er zijn haat voor de dorpelingen om wat ze hem en zijn familie hebben aangedaan. Ook de nevenpersonages staan er met een geheel eigen karakter. Zo is er de bullebak van een soldaat Ragnemond, de vriendelijke maar keiharde grafdelver Sullivan wiens tatoeage een herinnering is aan zijn duistere verleden, de als helderziende bijklussende ridder Anthonin en nog vele anderen. De scenaristen weten de spanning er goed in te houden gedurende de drie albums. Het verhaal is behoorlijk donker en zit vol complexe verhaallijnen, onverwachte plotwendingen en personages die ieder zo hun eigen agenda hebben.
Het beste aan deze complete reeks is zonder twijfel het tekenwerk. Met veel oog voor detail herschept debutante Annabel het Europa van de middeleeuwen. Niet de glorieuze ridders en prachtige kastelen, maar eerder zoals het er echt uitzag: smerig, ellendig. Ook de meer fantasygerichte scènes spatten van de bladzijden. Bovendien tekent ze allerminst statisch, er zit dynamiek in haar tekeningen en er lijkt geen einde te komen aan de verschillende gezichtsuitdrukkingen die Annabel tevoorschijn tovert.
We moeten ook nog iets kwijt over de inkleuring van Isabelle Merlet en Tatto Caballero. Hoewel er nogal verschil zit tussen het werk van die twee zijn beide zeer effectief en zeer stijlvol. De eerste helft van album 1 speelt zich af in het dorp, waar vooral veel bruintinten gebruikt worden. Als het verhaal zich later meer naar de bossen verlegt, komen daar vanzelfsprekend ook groentinten bij. In deel 2 verplaatst het verhaal zich naar een stad dat vooral uit grijstinten bestaat. Het is simpel, maar draagt veel bij aan de sfeerschepping. |
|
> JONAH DOESBERG — februari 2013 |