Ooooo, zo zit het dus? Met het eerste deel dachten we met een verzameling episodes over de voorgeschiedenis van Vlad Tepes (Dracula) en zijn broer Radu vandoen te hebben. Door het lezen van deel 2 begrepen we dat de meeste van die losse verhalen worden voortgezet. En dat gebeurt opnieuw op een dusdanig straffe manier dat we al helemaal de trilogie Ik Ben Legioen, waaruit deze spin-offreeks voortkwam, aan het vergeten zijn.

In verschillende periodes staan elk van de tekenaars verdomd goed hun mannetje. Mario Alberti ontfermt zich over de jonge Victor Thorpe die in het jaar 1885 ontvangen wordt door een mysterieuze lord die alles over hem weet. De lord koos hem als erfgenaam voor zijn onmetelijk fortuin. De prijs die Thorpe daarvoor moet betalen is gigantisch. In het Zuid-Amerikaanse hoofdstuk, in het jaar 1521, wordt het spanningselement verhoogd nu de aan conquistador Hernan Torres uitgehuwelijkte, bloedmooie Doña Gabriella de la Fuente ook in de gading valt van Torres' bastaardzoon Martin. Vader en zoon minachten elkaar. Een confrontatie met indianen loopt tussendoor uiterst bloederig af. Tot slot krijgen een groepje Franse deserteurs uit het leger van Napoleon Bonaparte op hun schattenzoektocht te maken met Kozakken, verkrachters, een herderinnetje en de vrieskou. In elk van deze verhalen staan reïncarnaties van Vlad en Radu telkens tegenover elkaar. Zowel het vinden van geschikte nieuwe lichamen als hun onderlinge strijd drijft hen verder. Hoe dat eindigt, vertelt Fabien Nury in Ik Ben Legioen.

Geloof ons vrij, als je om een of andere reden geen interesse betoonde voor Ik Ben Legioen, hoef je je niet tegengehouden te voelen om de vierdelige spin-off te ontdekken. Op diverse vlakken overklast ons inziens de spin-off de moederserie. Niet alleen grafisch imponeert Kronieken van Legioen, ook de intriges, de spanning en het concept zijn verreweg superieur.