Emilio of Emilia? Laten we het maar op Emilia houden want zelf zegt hij zich meer vrouw dan man te voelen... Emilia's voormalige meester, de eervolle mister Flynn, is op lafhartige wijze vermoord door de schurk Morkam. Emilia zweert mister Flynn te wreken. En met behulp van Flynns voormalige zwaardmeester Donadieu leert ze de sabel te hanteren als geen ander. Maar Morkam heeft ondertussen zelf ook plannen gesmeden om haar uit de weg te ruimen en de kans dat Emilia haar voormalig meester kan wreken, wordt wel heel klein.

Jean Dufaux is een veelzijdig scenarist met een stel ijzersterke reeksen op zijn naam, maar ook een stel grote missers. Reeksen als Murena weet hij na al die albums nog steeds boeiend te houden. Een reeks als Schimmenspel verzandde na een aantal albums in een totaal onnavolgbare chaos. Met Barracuda is dat gelukkig helemaal niet het geval. Ook dit album is weer ongelooflijk goed. Het is geen meesterwerk, maar het komt in de buurt. Het is alleszins één groot avontuur vol romantiek, heroïsme en zelfs de nodige diepgang. En de teksten zijn van een niveau waar de meeste scenaristen alleen maar van kunnen dromen. Voor de derde maal worden we meegesleurd naar het eiland Puerto Blanco waar we ondergedompeld worden in de onvergetelijke belevenissen van zijn bewoners. Het verhaal is mooi en spannend met steeds weer onverwachtse gebeurtenissen. Maar dan hebben we het nog niet gehad over het belangrijkste: de personages. Als lezer kan je je onmogelijk niet inleven in de personages en met ze meevoelen bij alle ellende die zij moeten ondergaan. En toch wordt het nergens belachelijk emotioneel. Ze nemen het in zich op terwijl ze verdergaan. De meerdere verhaallijnen spit Dufaux verder uit. Enkele ervan raken afgesloten terwijl andere dan weer wijdopen blijven. Het album eindigt dan ook met een enorme cliffhanger die doet vermoeden dat de toekomst voor Puerto Blanco en zijn inwoners er niet erg rooskleurig uitziet.

De tekeningen en inkleuring van Jérémy Petiqueux zijn van een schoonheid die je maar zelden tegenkomt. Vooral het constante zonlicht, waar Puerto Blanco in baadt en de vieze stad een bijna goudglanzende kleur geeft, is prachtig gedaan. Maar ook de nachtscènes zijn geweldig getekend vol filmische effecten zoals de regen en de dreigende luchten in een van de laatste scènes. Jérémy was een assistent van Philippe Delaby en het duurt niet lang meer totdat de assistent zijn meester overtreft.

Kortom, Barracuda 3 is wederom een glinsterende ster aan het stripfirmament. Moeiteloos aan te radenen aan al onze lezers.