Vanikoro. Dit illustere eiland vormt het toneel van het inmiddels zevende deel van Hauteville House. Voor zijn kust, op dertig meter diepte, ligt de Boussole, het schip waarmee De la Pérouse reisde. Aan boord is het zo gegeerde kruis van Pérouse. Gavroche wil dit nog steeds koste wat het kost bemachtigen om zo Eglantine uit de klauwen van zijn tegenstanders te bevrijden. De Tasmaanse Duivel en een handvol geconfedereerden liggen echter op de loer. De strijd om het kleinood alsnog te bemachtigen, barst dan ook in alle hevigheid los. De wateren rond Vanikoro herbergen echter meer geheimen dan die van een gezonken schip. Een heuse onderwaterstad doemt op...

We blijven het herhalen, Hauteville House is verfrissend, zelfs na zeven delen. Het tempo blijft er stevig inzitten, en het mysterie blijft boeien. De link met Jules Verne wordt per deel duidelijker en duidelijker. Meer nog, er wordt gewoon expliciet naar hem verwezen. De spanningen tussen Noord en Zuid zijn ondertussen meer een contextgebonden gegeven geworden (akkoord, de strijd tussen de USS Kearsarge en de CSA Alabama gaat gewoon verder). Fijn, want wat de lezer natuurlijk vooral wil weten, is hoe het nu juist zit met dat Parijse spook en zijn trawanten.

Thierry Gioux tekent lustig verder. Potten zal hij met zijn tekenstijl waarschijnlijk nooit breken, maar inventief en dynamisch is het zeker en vast. Bovendien blijkt steampunk meer en meer een kwestie te zijn van inventiviteit en fantasie. Hauteville House is in dit opzicht Jules Verne waardig.