DE EENHOORN 1-2-3-4 1: De Laatste Tempel van Aesculapius - 2: Ad Naturam - 3: De Zwarte Wateren van Venetiƫ - 4: De Dag van de Doop
Anthony Jean + Mathieu Gabella • Silvester 48 p. (HC)
|
|
Rollercoaster |
|
Parijs 1565. De cynische, vuilgebekte Ambrosius Paré is chirurgijn in dienst van de koning en leidt een redelijk goed bestaan tot op een avond zijn doodgewaande vriend Sylvius bij hem binnenstapt en vervolgens sterft als gevolg van intense martelingen. Voordat hij sterft, vertelt hij Paré de Aesculapiaden op te zoeken. Zij vormen een mysterieuze orde die er een geheel eigen vorm van geneeskunde op nahoudt, ingegeven door de centaur Cheiron. Bovendien staan ze in contact met oerdieren: wezens die aan de bron liggen van alle legenden. Samen met de Aesculapiaden en de Oerdieren trekt Paré op onderzoek en komt op het spoor van een complot om het menselijk lichaam te veranderen. Achternagezeten door een mysterieus figuur, de Jager, en een stel fanatieke soldaten van het Vaticaan begint het genootschap een lange queeste die hen uiteindelijk zal leiden naar de koning der oerdieren: De Eenhoorn!
Dit is wellicht niet het meest originele idee: neem een stel echt bestaande figuren en gooi er vervolgens een hoop fantasy tegenaan, zie ook de de recente film Abraham Lincoln: Vampire Hunter. Maar scenarist Mathieu Gabella weet wel een bijzonder complex plot neer te zetten vol twists en turns dat zeker erg intelligent is. Vanaf het eerste moment word je als lezer als in een rollercoaster meegezogen in de complete nachtmerrieachtige chaos en het laat je geen moment los. Daarnaast creëert Gabella bijzonder interessante personages die elk op hun beurt daadwerkelijk iets bijdragen aan het plot. In de loop van de reeks lijken ze zich ook behoorlijk te ontwikkelen. Verder weet Gabella heerlijk te spelen met het klassieke thema goed versus kwaad met aan beide kanten heel wat personages die niet zomaar ofwel goed ofwel kwaadaardig zijn.
Vooral de dialogen dragen bij aan de kwaliteiten van de vierdelige reeks. Ze zijn messcherp en niet gespeend van zwartgallige humor. Als kers op de taart staat de reeks bol van spectaculaire actie. Bovendien weet Gabella ieder deel te eindigen met een cliffhanger die je doet smachten naar het volgende deel. Het einde is toepasselijk episch hoewel dat voor sommigen misschien wat over the top is.
Het tekenwerk van Anthony Jean is in één woord geweldig. Hij heeft een heel duidelijke eigen stijl en het geheel oogt bijzonder vlot en dynamisch. Met name in de actiescènes is hij waarlijk in zijn element en weet hij de reeks op een hoger niveau te tillen. De inkleuring, met veel donkere tinten, past naadloos bij de sfeer.
Maar De Eenhoorn is geen strike. Ten eerste moet je je aandacht er van begin tot einde helemaal bij houden. Elke zin lijkt van belang, er wordt veel van je concentratievermogen verlangd. Daarnaast spreekt de combinatie van zware fantasy-elementen, vol bovennatuurlijke wezens en verschijnselen, en de realistische setting misschien niet iedereen aan. |
|
> JONAH DOESBERG — oktober 2012 |