Wat drijft een man om de president van de machtigste natie ter wereld dood te schieten? Op die vraag probeert dit album het antwoord te bieden. Met de bewuste aanslag als vertrekpunt komen we in flashbacks te weten welke omstandigheden, ontmoetingen en invloeden van tel waren voor Steve Rowlands parcours. Als kind van een alcoholische moeder en een rijke redneck was het vooral deze laatste die zijn zoon harde lesjes leerde en racistisch-extremistische beginselen toebracht. Achter Steves ontmoeting met de mooie Kim Carrington, wiens vader Ben in Steve een ideale rekruut voor zijn nieuwe SPADS-eenheid ziet, blijkt meer te zitten dan enkel een boy meets girl-verhaal. Behalve Ben en Kim Carrington duiken ook De Mangoest, Carl Heideger, Betty Barnowsky, majoor Mac Call en Calvin Wax op. Allen hebben ze hun part in de evolutie van Steve Rowland tot moordenaar. Maar is Steve Rowland effectief een marionet in hun handen?

Met een ijzeren logica bouwt Fabien Nury een netwerk van intriges op met vele verwijzingen naar de reeks XIII. Het verhaal knoopt losse eindjes in de reeks XIII aan elkaar en verschaft antwoorden op vragen die dan wel niet gesteld werden, maar blijkbaar toch van belang zijn voor een beter begrip van de hoofdreeks. Je sympathieën voor bepaalde personages verschuiven zelfs. Nury slaagt er moeiteloos in de aangereikte informatie te doseren zonder dat je per se de reeks XIII hebt moeten herlezen. Het pad van Steve Rowland wordt bevattelijk en zonder al te veel diepgang uitgestippeld. Tegelijk loert daarbij het spook van de voorspelbaarheid om de hoek want Rowlands lot is pretty much voorgeschreven met keuzes die op hun beurt weer té logisch zijn. Begrijp ons niet verkeerd, zelfs met die voorspelbaarheid in het achterhoofd en de afwezigheid van noodzakelijke originaliteit, was ons tijdens de lezing snel duidelijk dat we het beste album van de nevenreeks tot nu toe in handen hadden. En daar is ook Richard Guérineau voor verantwoordelijk.

De tekenaar van De Zang van de Vampiers en het uitstekende westernone-shot Na de Nacht levert hier een topprestatie. Zelfs in het populaire actiethrillergenre, waar de evolutie op grafisch gebied al jarenlang blijft stille staan, hanteert hij niettemin het soort soepele penseellijn en een evenwicht in zorg voor afwerking en details dat een groot publiek moeiteloos aanspreekt. We zijn er dan ook van overtuigd dat Guérineau er op slag een uitgebreid publiek bijwint. Aan die mensen raden we zijn overige werk aan, met op kop Na de Nacht en als je in bent voor een degelijke vampiersthriller zeker ook De Zang van de Vampiers.

De inkleuring van Bérengère Marquebreucq verdient een extra applaus. Zij levert werkelijk een extra dimensie aan de tekeningen. Haar warme kleurenpalet heeft deze keer iets weg van de uitgekiende inkleuring van Félix Meynet (Karaat) met een aangename overdaad aan appelblauwzeegroene tinten. Zelfs een Aziatisch land (de Vietnamoorlog wordt niet bij naam genoemd, maar we weten wel beter), waar een lugubere soldatenmissie plaatsvindt, weet ze nog in te kleuren als een exotische vakantiebestemming. Er moeten bij ons thuis nog enkele kamers geschilderd worden. Ze mag altijd eens langskomen om advies te geven.