DE ORDE VAN CICERO 4 Verdicts
Jean-Michel Ponzio/Paul Gillon + Richard Malka • Glénat (Grafica) 48 p. (HC)
|
|
De weegschaal der gerechtigheid |
|
De Orde van Cicero vertelt over de verbeten strijd tussen een van de machtigste advocatenkantoren van de wereld en een achtbaar kantoortje in Parijs. De oorzaak voor de rivaliteit ligt in het verleden toen twee toenmalige vrienden, allebei jonge strafpleiters, lijnrecht tegenover elkaar kwamen te staan op het einde van de jaren 1930. De ene advocaat was een jood, de andere was het fascisme genegen. In verschillende tijdperken komen de verhaallijnen tot een einde, een duidelijk slot met een laatste pagina die tegelijk een triestige terugblik is op het vierluik als een hommage aan de in 2011 overleden Paul Gillon die het album zelf niet meer heeft kunnen afwerken.
Jean-Michel Ponzio deed dat in zijn plaats. Voor de personages heeft hij zich terdege ingewerkt in de tekenstijl van de ervaren rot die hem voorging. Enkel wanneer er nieuwe personages worden geïntroduceerd levert dat een drastische stijlbreuk op. Dan bedient Ponzio zich weer van zijn fotodatabank. Bij het integreren van fotodecors loopt het al helemaal de spuigaten uit. Maar Ponzio is hier net dat ietsje meer bedreven in dan bijvoorbeeld een Bernard Vrancken wiens fotogebruik in de laatste I.R.$.-albums onverdraaglijk was.
Niettemin is het verhaal van Richard Malka het werkelijke gewicht dat de weegschaal der gerechtigheid in het voordeel van de vier albums doet uitslaan. Een decennialange ruzie wordt bijgelegd en ondertussen blijkt een van de meest spraakmakende processen uit de twintigste eeuw (dat van de Rosenbergs, vermeende spionnen die werden veroordeeld voor hoogverraad ten tijde van de felle anticommunistische heksenjacht in de VS) een motor te zijn voor de verdere ontwikkelingen in de familiegeschiedneis en dat van de twee rivaliserende advocatenkantoren. Malka is zelf een advocaat en heeft al diverse opmerkelijke successen geboekt in zaken die met censuur hadden te maken. In De Orde van Cicero verweeft hij zijn feilloze kenis over de internationale advocatuur en een interessante visie op her Rosenberg-proces met een boeiende, fictieve familiesaga. |
|
> DAVID STEENHUYSE — augustus 2012 |