Glénat lanceert de collectie Explora met de publicatie van ineens twee albums. Elk album is een one-shot over een ontdekkingsreiziger, de een al bekender dan de ander. Bedenker en expert ter zake is Christian Clot, zelf ook een beetje een ontdekkingsreiziger. Hij beklom de bergen van Patagonië om er te ondervinden dat de kaarten foutief waren en ontdekte er insecten van wie men aannam dat ze niet konden overleven in de ijzige temperaturen. Hij bewandelde ongerepte velden in Nepal vooraleer die door toeristen werden bezoedeld. Deze zomer bevaart hij vijf maanden lang de Nijl omdat er sinds lang in Rwanda en Burundi weer buitenlanders toegelaten worden om naar de bronnen van de rivier te mogen. Hij bereidt voor volgend jaar ook al een reis voor naar Antarctica. De collectie Explora is geen verzameling van strikte biografieën over de grootste wapenfeiten van de ontdekkingsreizigers in kwestie. Alle historische feiten, situaties en personen kloppen, maar er is ruimte voor verbeelding. Verschillende auteurs wisselen elkaar af voor een regelmatige publicatie van de albums.

Een eerste album is Magellaan: Naar het Einde van de Wereld met in de hoofdrol natuurlijk de Portugees Ferdinand Magellaan (1480-1521). In opdracht van de Spanjaarden, aan wie hij wijsmaakte dat hij een nieuwe route zou vinden naar de belangrijke specerijeneilanden, zeilde hij als eerste de wereld rond. Hij was ervan overtuigd dar er een doorgang mogelijk was van de Atlantische Oceaan naar de Stille Oceaan. In 1521 kwam hij om op de Filippijnen waar de lokale bevolking 'm afslachtte. Clot portretteert 'm als een believer die als enige aan boord van zijn gelijk is overtuigd. Hij beschrijft ook de omstandigheden van de terugreis die zelden worden belicht, maar eigenlijk voor meer spanningen en problemen zorgen. Het intrigerende aan het verhaal zit 'm niet zozeer in de ontdekkingen die Magellaan te wachten staat — en die best impressionant in beeld worden gebracht — maar wel aan de elementen die van het album een onvervalste thriller maken. Muiterij, verraad, samenzweringen, doodslag, ontberingen,... op de duur komt het zelfs over als een soort detectivestrip op zee.

Mary Kingsley: De Berg van de Goden zet de Engelse schrijfster en ontdekkingsreizigster Mary Kinsgley (1862-1900) in het zonnetje. In 1893 reisde ze voor het eerst naar West-Afrika waarover ze achteraf een boek schreef over de plaatselijke natuur. Ze gold als de eerste vrouw die door de jungle banjerde. Met haar twee boeken bracht ze Europeanen op andere inzichten over het zwarte continent, wat beslist geen sinecure was. Een krant als The Times weigerde recensies van de boeken te publiceren omdat haar ideeën niet strookten met die van het toenmalige, koloniale British Empire en de algemene vooroordelen dat Afrikanen inferieure wezens of kannibalen waren. Het album focust alleen op haar eerste tocht door de Afrikaanse jungle om de top van de Mount Cameroon te bereiken. Dat doet ze in zware jurken want van aangepaste kledij wil ze niet weten. Met de suffragettebeweging, die voor stemrecht voor vrouwen ijverde, liep ze niet hoog op. Dergelijke info haalden we uit het extra infokatern achteraan de albums waarin artikels de levensloop van Magellaan en Mary Kingsley schetsen en wat de gevolgen van hun ontdekkingen waren voor de wereld van toen en van nu. Best interessant, je steekt er echt wat van op. Wie die pagina's overslaat, houdt er in het geval van Mary Kingsley sowieso een exotisch, realistisch en af en toe komisch avonturenverhaal aan over. De gevaren volgen elkaar op: wilde stammen, krokodillen, risicovolle beklimmingen en toch ook een romance met een zwarte.

Het werk van de debuterende tekenaars mag gezien worden. Mary Kingsley is net iets aantrekkelijker getekend door de soepelere lijnvoering. Op hun best durven we zelfs de vergelijking maken met het nieuwe Frans-Amerikaanse realisme dat de laatste jaren zijn opgang maakte dankzij voortrekkers als Mathieu Lauffray, Alex Alice en Philippe Xavier.

En er moet ons nog iets ernstigs van het hart. Het moest ofwel rap gaan, of de eindredactie schoot serieus te kort. Niet alleen vervangt een bijgevoegd velletje papier de verkeerdelijk in Mary Kinsgley hernomen inleiding uit Magellaan, op de backcovers staat een oerdomme fout. Daar waar "te verschijnen" zou moeten staan, ontsiert het onbegrijpelijke "om te lijken" de vermelding onder de albums die we de volgende keer mogen verwachten. Zelfs via de vertaalrobot van Google komen we niet uit op die vertaling van "à paraître". Stom!