Onbewust zijn we de reeks Dantès steeds meer gaan waarderen. Scenarist Pierre Boisserie heeft samen met Philippe Guillaume een ijzersterke thriller geschreven over de jonge beurshandelaar Alexandre die wordt verraden. Dertien jaar later keert hij terug onder de valse naam Dantès en met nieuwe vrienden. Samen willen ze wraak nemen op de mensen die hun levens hebben bepaald. In het vorige deel was het verhaal soms wat lastig te volgen. Scenariowendingen gingen soms te snel en je moet wel iets van economie afweten om alles te kunnen begrijpen. Maar nu alle spelers op het bord staan, en sommige er al weer vanaf zijn, kan het eindspel beginnen. Het verhaal verveelt geen seconde, nergens zijn de dialogen te lang of te ingewikkeld en de spanning wordt opgevoerd. Ook wordt nu duidelijk waarom de jonge Alexandre werd opgeofferd. De man die hier meer vanaf weet, kijkt je vanaf de cover al aan, het is Charles de Salers, de presidentskandidaat van de ultrarechtse partij Nation Française.

De tekeningen van Erik Juszezak zijn wederom prima verzorgd. Al lijken sommige pagina's wat haastiger getekend dan andere. Ook actiescènes zijn niet Juszezaks specialiteit. Maar qua details springt met name de scène op de krantenredactie op bladzijde 10 er positief uit. Over het hele album gezien scoren de tekeningen een ruime voldoende.

Een klassieker zal Dantès nooit worden. Maar lezers die houden van spannende wraakverhalen, prima tekeningen en een afgeronde cyclus zouden deze reeks toch eens moeten overwegen. Het goede nieuws is dat we nog één deel moeten wachten en dan weten we of de wraak van Christopher Dantès vervuld is, of dat hij ten onder is gegaan aan zijn eigen wraaklust. Het slechte nieuws is dat we dat pas over minimaal twaalf maanden te weten komen.