Het eerste deel van Barracuda vonden wij gewéldig. Het was de eerste keer sinds de start van De Klaagzang van de Verloren Gewesten dat Jean Dufaux ons nog eens verraste met een meeslepend avonturenverhaal pur sang. De schuchtere Emilio, de edele en trotse Maria en de geschifte losbol Raffy, deze drie even boeiende personages waren gedoemd om in de komende afleveringen nog een aantal keren te botsen. We keken dan ook reikhalzend uit naar deel twee, zeker nadat de covertekening onthuld werd: niemand kan lelijke mensen zo mooi tekenen als Jérémy Petiqueux, de nieuwe ster in het tekengild die ons op de cover zo minzaam uitnodigt hem aan te spreken met zijn voornaam.

Het tweede deel speelt zich enkele jaren later af en de mens op de cover heet Morkam, een oude vijand van Mister Flynn, de man die zich over Emilio heeft ontfermd. Intussen heeft Maria de man die haar op de slavenmarkt kocht, Ferrango, getemd en tot schoothondje opgeleid. Raffy, die zijn wonden likt van zijn laatste confrontatie met Maria, zint nog steeds op wraak. Intussen worden nog iets te veel andere — meestal lelijke — personages voorgesteld, met een voor ons nogal ongemakkelijk gebrek-aan-vaart-gevoel tot gevolg. Ook lastig hadden we het met het personage van Maria. De evolutie in haar psyche is zo ongeloofwaardig dat het een zielloze karikatuur wordt. Niettemin liepen we nooit echt verloren in het verhaal en spreekt voortdurend het métier van de man die wij wel eens "de tweede Jean" noemen. Bovendien is Jérémy weer in grote doen door in dit tweede deel weer wat meer afstand te nemen van de stijl van Philippe Delaby. Hij voelt zich als een vis in het water, tussen het perfectionisme van zijn leermeester, de ouderwetse zwierigheid van een Didier Tarquin en een paar toetsen Griffo. Wij kijken dus alvast uit naar de volgende lelijke mens op de cover!