Na Paniek in Stripland en het halve Piet Pienter en Bert Bibber-album Avontuur in de 21ste Eeuw is dit al het derde album van Tom Boudens reservestriphelden. Het succes van het eerste album motiveerde hem om er een serie van te maken. De vraag is of er nog voldoende stripclichés overblijven om ge- en misbruik van te maken om een verhaal aan te verbinden... Jazeker, zo blijkt. Commentaartjes zijn er op graphic novels, striprecensies, het gebruik van schuttingen en schuttingtaal, toevalligheden,... Album 26-gewijs speelt Bouden opnieuw met de beperkingen en de mogelijkheden van het medium waar hij zo vertrouwd mee is. Gooi daar nog een jerrycan inventieve tot (veelal) archiflauwe woordspelingen bovenop, houd er een lucifer bij en het boeltje explodeert van de grappen waar je bij staat. Je moet wel houden van een grappenlawine zoals bijvoorbeeld in de films van The Naked Gun. Ook in Boudens geval moet je bijgevolg geen verhaal verwachten dat een sterk staaltje intrigeontwikkeling kan voorleggen. Fundamenteel steunt het album op het aloude thema "dief steelt iets, helden achtervolgen dief" voor het aaneenrijgen van grappen waarbij de auteur soms wijsneuzerig voor de dag komt.

Dit album kan je tegelijk ook zien als een herlancering van De Lustige Kapoentjes, de gagserie die in 2012 65 jaar jong is en geworteld is in de Vlaamse kluit. Vier jongeren, een boeman, een champetter, een clubhuis en de taart van moeder Stans (of Siska naargelang de versie), veel meer vaste elementen telde het wereldje niet dat zich tussen de schuttingen van een veldje en een landelijke gemeente afspeelde. Voorafgaand aan het verhaal doet Bouden in het kort de geschiedenis en de evolutie van de gagserie uit de doeken, een geschiedenis die begon bij Willy Vandersteen en Bob De Moor, een hoogtepunt kende onder de hoede van Marc Sleen, werd verdergezet door Jef Nys, Hurey en Karel Boumans en onder een zekere Jo zjn ondergang kende met het stopzetten van de jeugdbijlage van de krant Het Volk. Van de ene week op de andere werd 't Kapoentje plots De Jommekeskrant. Jean-Pol is vergeten in dit lijstje. Bouden updatete het Kapoentjes-gegeven en komt als huidige, rechtmatige eigenaar van de reeksnaam op de proppen met vier moderne jongeren en de overijverige flik Jean Petter. Zijn ensemble nodigt alle voorgaande, verouderde Kapoentjes en Flurken uit voor de vernissage van een expo over 65 jaar De Lustige Kapoentjes. Een snoodaard steelt er een artefact uit de serie (de taart van moeder Stans) waarop Kroepie en Boelie, die eigenlijk niet zijn uitgenodigd, de dief bij de lurven willen pakken. Dat gebeurt na een dolle achtervolging.

Het album staat stijf van de verwijzingen naar de oudere albums van De Lustige Kapoentjes. Je zou er om te beginnen al eens de covers bij moeten leggen om redelijk wat grafische knipoogjes te ontdekken. Maar daarmee komen Boudens De Lustige Kapoentjes 8.1 nog lang niet uit de verf. Ze worden compleet van het toneel gespeeld door Jan en alleman die hun pad kruisen. Ondertussen staat er al een eigen album met de personages gepland, maar als introductie schiet Taart voor de Lustige Kapoentjes toch enigszins te kort want een voldoende grote interesse voor de nieuwe figuren kan dit album nog niet losweken. Tom Bouden heeft daarmee nog niet bewezen dat hij de kritiek — "Wie zit daar nu op te wachten?" — op de comeback van De Lustige Kapoentjes kan pareren. Het is dus vooralsnog afwachten wat het eerste écht nieuwe album, Arm- en Beenbreuk, zal teweegbrengen.