Conceptreeksen zijn de laatste tien jaar erg in zwang. Meestal is één iemand verantwoordelijk voor het concept en worden de afzonderlijke delen door verschillende auteurs uitgewerkt. Groot voordeel in deze ongeduldige tijd is dat de delen elkaar vlot opvolgen. Een nadeel is dat de continuïteit qua tekenstijlen vaak onprettig verstoord is.

De conceptreeksen worden overigens ook steeds ingewikkelder. Kijk bijvoorbeeld naar deze reeks Levenslijnen. Scenarioschrijver Frank Giroud heeft het begin (album 1) en het eind (album 14) verzonnen, en daarna bedacht-ie verschillende wegen die begin en eind kunnen verbinden. Zo worden dus eigenlijk meerdere mogelijke verhalen verteld.

In een schemaatje:

verhaallijn 1 = album 1, 2, 4, 8, 12, 14

verhaallijn 2 = album 1, 2 ,4, 9, 12, 14

verhaallijn 3 = album 1, 2, 5, 10, 14

verhaallijn 4 = album 1, 3, 6, 11, 13, 14

verhaallijn 5 = album 1, 3, 7, 11, 13, 14

Soms overlappen de verhaallijnen dus gedeeltelijk. De grote splitsing gebeurt al meteen na album 1. In dat eerste verhaal is Ellen Cluster een jonge studente die verliefd wordt op een activist en samen met hem een overval pleegt. Die overval loopt verkeerd af met een aantal doden, onder wie Ellens vrijer. Ellen weet buiten schot te blijven en bouwt in Engeland een nieuw en beroemd leven op. Totdat zij hoort dat een andere vrouw na vele jaren ter dood gebracht zal worden als dader van de misdaad die Ellen zelf had gepleegd! Het geweten levert een strijd en Ellen neemt een besluit:

a) Zij gaat zichzelf aangeven om de andere vrouw vrij te pleiten. Dit vormt de basis van de blauwe verhaallijnen 1 tot 3.

b) Zij geeft zichzelf niet aan. Dit is de basis van de rode verhaallijnen 4 en 5.

Kun je het nog volgen? Een doolhofje nietwaar?

Deel 11 begint met de vertelling van de ware misdaden van een voorvader van Ellen waardoor zij als zondebok wordt gevangengenomen en wellicht vermoord.

In deel 10 wordt Ellen geconfronteerd met een wraakzuchtige moeder die haar zoon verloor door toedoen van Ellens zoon. De moeder gaat enorm ver in haar wraak door Ellen zogenaamd te laten sterven en haar vervolgens op te sluiten en te drogeren. Een benauwend album waar de ene tegenslag de andere in rap tempo opvolgt.

Twee albums dus waarin de hoofdrolspeelster nogal moet lijden. Beide albums zijn prima uitgewerkt hoewel de tekenstijl van deel 10 ons wat minder boeide. Deze conceptreeks vergt zeker wat inspanning, maar dat maakt het toch ook wel weer interessant. We zijn benieuwd hoe de laatste drie albums (gepland in november 2011 en januari 2012) alle lijnen weer bij elkaar zullen brengen!