Soeperman wisselt vaker van kostuum dan van uitgever, maar toch... Dit is al de vijfde (!) keer dat een uitgever een album van de superheldenparodie op de markt gooit. Na Oberon, Zet.El., Big Balloon en Bee Dee is huidig Eppo-uitgever Don Lawrence Collection aan de beurt.

Wat al meteen op te merken valt, is dat Soeperman beter gedijt in kleur dan in zwart-wit. De tekenstijl van René Uilenbroek is tegenwoordig een ietsje meer uitgeklede versie van zijn meer gedetailleerde stijl in vroegere albums, maar de plaatjes zijn nog wel even volgetekend als de strips van Eric Schreurs of Robert Crumb, zij het minder briljant van compositie. Door de inkleuring winnen zijn drukke pagina's aan leesbaarheid. En ondanks de felheid van de kleuren zit er een bepaalde mate van underground in verscholen. Dat geldt voor zowel de karikaturale grote neuzenstijl als voor de verhalen.

Voor zijn huidige verschijningsvorm in Eppo is een regelmaat van telkens twee pagina's gehandhaafd. Niets te lang om voldoende gekkigheid op te voeren: Soeperman tegen zombies, dieven, terroristen, hooligans, waanzinnige geleerden of een groot zandmonster, Klark Klont legt ze allemaal tussen zijn boterhammen. Alleen zijn vriendin Loes kan hij niet houden, zij gaat ervandoor. Ook egel Leo muist ervanonder, maar niet voor lang. Als cynisch klankbord kan de serie via Leo een extra humorvariant gerust aan. Het komt bovenop de slapstick, de woordspelingen, de situatiehumor, de dialogen, de absurditeit, de satire en dus ook de parodie waarbij ook andere superhelden zoals Spider-Man of de Hulk door de mangel worden genomen. Met dit strakke ritme is niets mis mee, maar we ervoeren toch een nood aan een ietwat langer uitgesponnen verhaal. Niet zozeer omwille van de variatie, maar des te meer voor een steviger intrige die Willem Ritstier voor de dag kan leggen waarop Uilenbroek zich nog meer kan gooien om er iets geweldigs van te maken. Dat hebben beide auteurs al meerdere keren gepresteerd in vorige albums.

Soeperman is al twee jaargangen een vaste waarde in Eppo. De publicatie gaat niet met veel ruchtbaarheid gepaard. Pas als we 'm enkele nummers na mekaar in het blad zouden missen, zou de afwezigheid beginnen opvallen. Een albumpublicatie voor bewezen diensten is deze keer hopelijk een zekerheid voor nog meer albums, liefst bij dezelfde uitgeverij.