Een Frans gevangenenschip op weg naar Cayenne lijdt schipbreuk voor de Ierse kust. Het extreme noodweer kost de meeste opvarenden het leven. Toch weet een handjevol te overleven. Onder hen de onfortuinlijke Julie Saintagne. Zij wordt van een gewisse dood gered door Scott Shagreen, een arts-veteraan uit de Krimoorlog, die als bedanking voor zijn heldendaden tijdens deze oorlog het eiland Little Skyvore en zijn vuurtoren kreeg. Hoewel Scott en zijn slinkse gezel Winston weten dat Julie een gevangene is, besparen ze haar een uitlevering. Meer nog, Scott doet Julie een hartverwarmend aanbod om haar definitief uit de klauwen van Guizot en de Franse politie te houden. Het is maar de vraag of Julie met haar verscheurde verleden nog plaats heeft in haar hart voor een andere man en voor een verder leven, zonder haar betreurde Bernard Samber...

Maar liefst acht jaar hebben we moeten wachten op het vervolg van Samber. Gelukkig was het dit wachten meer dan waard. Opnieuw diept Bernard Yslaire het personage van Julie verder uit. Het meisje is een vrouw geworden, die de harde kant van het leven steeds meer als een vanzelfsprekendheid gaat beschouwen. De warmte, geschonken door Scott, wordt aanvankelijk overschaduwd door de koude die van het spook Bernard Samber uitgaat. Het keerpunt is het besef dat het geen mirakel is dat haar in leven houdt, maar het verlangen om haar zoon Bernard-Marie Samber terug te zien. Julie opent haar hart, maar wordt al snel weer geconfronteerd met verlies. Ditmaal houdt ze er echter geen verbanning naar Cayenne aan over, maar een nieuwe identiteit en een pak potentiële mogelijkheden. Ongetwijfeld stof voor nog enkele beklijvende delen in wat je gerust een van de mooiste reeksen uit de voorbije decennia mag noemen.

Niet alleen qua scenario blijft Samber evolueren. Tekentechnisch heeft Yslaire met dit deel een niveau bereikt dat we hem moeilijk nog zien verbeteren. Met zijn vertrouwd, beperkte kleurenpalet tovert hij dynamiek, tragedie en schoonheid in een enkele plaat. De Zee, Gezien vanuit het Vagevuur... is een regelrechte streling voor het oog. Mogen we ook iedereen aanraden het stuk van Yslaire in De Commentator er even op na te slaan?

Dit zesde deel van Samber kunnen we gerust de hoogste nieuwkomer in de hitparade noemen. Benieuwd hoe hoog hij zal eindigen in de top 20 van 2011. Wat ons betreft alvast bij de eerste tien.