Bibliografie van Andrea Mutti
• Campus Stellae - Op Weg naar Compostella
• Cel FinanciĆ«n
• Giuliano Nero
• I.R.$. - All Watcher
• Re-Mind
• SAS
DE SCHREEUWENDE NEVELEN 


Andrea Mutti + Philippe Saimbert • Nona Arte
96 p. (HC)
Spanning en spanningen

In de moerassen van Sologne worden drie gruwelijk verminkte lijken opgevist. Er zijn enkele verdachten met onorthodoxe motieven. Zo is er de directeur van een genetisch centrum waar experimenten op dieren worden uitgevoerd. Een andere verdachte is een groene jongen die wraaklustig ten strijde trekt tegen de industrie nadat zijn dochter door een kogel uit een jachtgeweer werd vermoord. Uit wiens geweer de kogel kwam is een grote verrassing. En dan is er nog een extremere ecologist. Twee journalisten hebben het boude plan om de zaak uit te spitten. Twee inspecteurs helpen hen. Maar zijn de bedoelingen van alle betrokkenen wel zo eerzaam? Welk geheim schuilt er in het moeras? Tot op de allerlaatste pagina houden Andre Mutti en Philippe Saimbert de touwtjes in handen. De raadsels versterken de spanning van het verhaal en de onderlinge spanningen tussen de personages.

De Italiaanse uitgever Nona Arte, die in onze contreien een selectie comics vertaalt en later dit jaar het Nederlandse Boes herlanceert, komt nu op de proppen met het voorheen in het Frans als tweeluik verschenen De Schreeuwende Nevelen. Andere vertaaluitgevers zoals Silvester, Daedalus, Medusa, Arboris, Dark Dragon Books en Saga Uitgaven hoeven zich voorlopig geen zorgen te maken voor een nieuwe kaper op de kust. De reden waarom deze specifieke titel wordt vertaald, komt door de vriendschap van Nona Arte-uitgever Andrea Rivi met tekenaar Andrea Mutti. Rivi wil dolgraag onvertaalde strips van Mutti in het Nederlands uitbrengen. Zo simpel is dat.

Mutti kennen we nog van Cel Financiën, het vulgaire SAS, I.R.$. - All Watcher deel 4 en het minder klassiek getekende Giuliano Nero dat bij Casterman verscheen. In hetzelfde register als van Giuliano Nero is ook De Schreeuwende Nevelen geschilderd met eenzelfde oncomfortabele sfeer. Wie het moeras intrekt, krijgt een lijkblauw gekleurd gezicht, alsof de dood nog slechts een formaliteit is. In veel gevallen klopt het nog ook.

> DAVID STEENHUYSE — augustus 2011