Het grote verschil tussen deze topreeks en andere westernklassiekers als Blueberry, Durango en Bouncer is niet alleen het feit dat W.E.S.T. uit een team bestaat, maar ook het occulte en spirituele karakter. Dankzij deze ingrediënten krijgt de reeks een diepgang die je tegenwoordig niet meer vaak ziet. Het kan ook een valkuil worden als de scenarist te veel wil vertellen en je als lezer afhaakt. Gelukkig verstaat het scenaristenduo Xavier Dorison en Fabien Nury hun vak. Ze weten wanneer ze op de rem moeten staan en wanneer het tijd wordt voor oerdegelijke westernactie.

Het knappe van de tekeningen van Christian Rossi is dat hij zijn eigen stijl heeft en toch verschillende elementen kan combineren. Soms heel gedetailleerd zoals Jean Giraud op zijn beste dagen in Blueberry, en soms ook heel eenvoudig. In combinatie met verschillende camerastandpunten en het afwisselend gebruik van kleur en zwart-wit schept dit een  bepaalde sfeer die perfect past bij de aard van de serie W.E.S.T.

Helaas is dit voorlopig het laatste deel van de reeks. De auteurs willen een pauze inlassen om zich te kunnen concentreren op een nog onbekend project. Hoewel we hun beslissing respecteren, vinden we het toch verdraaid jammer want de reeks W.E.S.T. biedt nog voldoende potentie.

En als extra service voor de lezers die niet meer precies weten hoe deel 5 eindigde, volgt nu een kleine update. Morton Chapel heeft zijn eigen vrouw moeten vermoorden omdat zij bezeten is door de demon Seth en hun dochter Megan dreigde te vermoorden. Megan is hierdoor zo aangeslagen dat zij jarenlang niets meer zei. Ze werd opgenomen in een kliniek. Helaas voor Morton Chapel is zijn ex-schoonvader een andere mening toegedaan en wil hij wraak nemen op hem. Zijn politieke invloed op president Teddy Roosevelt komt hierbij goed van pas. Chapels eigen teamgenoten dienen als instrument voor de uitoefening van de wraak.