Voor een goed maffiaverhaal mag je ons steeds porren. Daar zijn we zo'n grote liefhebbers van dat we zelfs met een pluchen paardenkop gaan slapen. Op deze pagina steken we bij jou een vinger in je pens om je op een goed maffiaverhaal te wijzen. In een paar flashbacks vernemen we het hoogstnoodzakelijke uit het verleden van Tony Guarino: over hoe hij aan zijn opzichtig litteken in het gezicht kwam en enkele scènes met zijn broer. Maar eigenlijk is het hele album één flashback want op de eerste pagina ziet Tony zijn dood tegemoet doordat zijn broer een kogel op 'm afvuurt.

Wanneer Tony na zijn bekroonde heldenmoed in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog — waar hij ongestraft mensen mocht ombrengen — in de maatschappij terugkeert, meldt hij zich onder een nieuwe naam bij de grootste maffiabaas van Chicago. Hij moet opnieuw onderaan de ladder beginnen, maar klimt zinderogen. Wat volgt is het klassieke deuntje van mitrailleurgeratel, het vallen van doden door afrekeningen in het bendemilieu, gekonkelfoes, bedreigingen en verrassend veel liefdesgeroezemoes. Meer nog dan de moordende concurrentie bij de drooglegging zijn het de vrouwtjes die de opmars van Tony Scarface Camonte stoppen. Dàt en zijn broer die bij de politie werkt.

We waren ferm onder de indruk van Christian De Metters eerdere bewerkling van Dennis Lehanes Shutter Island in dezelfde collectie Kaliber. Het ijzersterke verhaal zette hij toen overtuigend om in sfeervolle schilderingen. Opnieuw weet hij met zijn penselen een groezelige sfeer op te roepen, in dit geval het gangstermilieu van de jaren 1920.

Armitage Trail, een pseudoniem van de Amerikaanse schrijver Maurice Coons, schreef amper twee boeken. Hij overleed al op zijn 28ste in 1930. Twee boeken, en dit ene kreeg twee filmbewerkingen en nu dus deze geslaagde stripbewerking. Het fictieve verhaal is overduidelijk gebaseerd op het leven van maffia-icoon Al Capone, die de bijnaam Scarface droeg door het litteken op zijn gezicht.