Bij een toneelopvoering speelt Cédric de kop van een ezel en zijn vriendje Christian de staart. Cédric laat een ferme scheet en Christian vlucht weg. Cédrics opa spuit het toilet vol met detergent teneinde een spin uit te schakelen. Even later denkt Cédric dat de stank van zijn opa komt. Het is al ver gekomen dat Raoul Cauvin de Titeuf-, Kid Paddle- en Kleine Robbe-toer opgaat door scatalogische grappen te gebruiken. Ze misstaan hem want anders is de scenarist behoorlijk preuts te noemen. Die preutsheid maakt van de grap een bigger deal dan het eigenlijk maar is. Toch een paar uitschuivers.

Voor de rest staat dit 25ste deel weer bol van de misverstanden, zo dikwijls ingegeven door een gebrek aan lef bij het blonde jochie wiens albums nog steeds — en verdiend — met tienduizenden tegelijk de deur uitgaan. Cédrics opa vaart er wel bij want hij lacht zich steevast een liesbreuk. Behalve een lach is er vaak ruimte voor een traan. Als opa weer eens een nostalgische bui krijgt, als er weer eens klinkende ruzie is in het gezin De Groot, of als er weer eens liefde en jaloezie in het spel zjn. Het nog kakelverse personage Lily was in deze context een goeie zet. De onderlinge verhoudingen op en naast de speelplaats zijn daardoor hertekend en opgefrist. Want hoe stevig Cauvin ook voortborduurt op zelfgevonden formules, hij blijft bij de tijd.... By the way, al een paar albums vinden we Cédrics mama meer en meer een hot mama, zeg maar een MILF. Zijn wij de enigen?