Da's makkelijk. De cover, waarvan de lay-out doet denken aan het Amerikaanse weekblad Life, stelt in het kort de plaats, periode en situatie voor:"December 1951: Midden in Parijs bedreigt een seriemoordenaar het evenwicht in de Koude Oorlog". De details lees je tijdens het verhaal wel. Let er wel op dat het verhaal zich in een what if?-setting afspeelt. Zo haalde het Russische leger onder Stalin de overmacht in Duitsland en bevrijdde daarna Parijs. De geallieerden hadden bij de landing in Normandië namelijk te kampen met een zware storm waardoor de invasie op een fiasco uitliep en het drie maanden later nog eens opnieuw probeerden via de Middellandse Zeekust. In plaats van Berlijn als verdeeld gebied tussen de overwinnaars, loopt er nu door Parijs en langs de Seine een grens. Aan de ene kant de bevrijde Fransen, aan de andere kant het oppermachtige Rode leger. De Koude Oorlog is een feit, het zijn hoogdagen voor spionnen.

Een spionageverhaal is exact wat UUR U deel 2 is, maar toch voor ook een groot deel een detective. Émile Saint-Elme is overdag een spion en klust 's nachts bij als gigolo. Hij wordt naar de Russische sector gestuurd om mee te werken aan een onderzoek naar een seriemoordenaar die de ene na de andere prostituée afmaakt. De moordenaar moet snel uit de straten van Parijs verdwijnen want er staat een belangrijke vredesconferentie op til.

De hele serie UUR U behandelt verschillende facetten van de Koude Oorlog, maar dan telkens anders zoals het in de geschiedenisboeken staat. In het eerste deel ging het nog over de wedren in de ruimte waarbij de Russen als eerste een man op de maan hebben gezet. In geen enkel geval sluipen er in de bij elkaar gefantaseerde verhalen futuristische elementen of zaken die in het nieuwerwetse steampunkgenre behoren. Het realisme ligt dus vrij hoog. Toch verliezen de scenaristen Fred Duval en Jean-Pierre Pécau zich niet in al te veel details om hun wereld vorm te geven, zolang het maar geloofwaardig blijft. In de eerste plaats primeren in deel 2 de spionage- en detective-elementen. Daarbij horen spannende situaties, een gevaarlijke vijand, bloederige afrekeningen, goed gevonden intriges en een scheut seks.

Veel lof hebben we ook voor Gaël Séjourné. De vele, dikwijls dreigende scènes bij nachte houdt hij overzichtelijk. Ook zijn realisme is van een behoorlijk groot kaliber. Zijn penseellijn is vloeiend, zijn vrouwen sensueel en de details zijn rijkelijk voorzien. Vooral in de scènes zonder tekst let je extra op het beeld en dan zie je dat het goed is. De samenwerking tussen de drie auteurs leverde een geslaagd album op dat ook als los album een plaats in je collectie verdient.