Conan breekt een nieuwe cyclus open, zijn derde al.

Achter een van de mooiste illustraties die Romano Molenaar en Jorg de Vos al hebben gemaakt, de cover van dit zevende Conan-album, schuilt als vanouds een verhaal waarin een prins gefascineerd hoort voorlezen uit de Nemediaanse Kronieken, over Conan dus. Voorlezer Wazir vindt dat zijn heer zijn tijd verliest aan de vertellingen over die "brute bandiet", maar het personage dat ook koning werd, intrigeert beide heren. Deze keer wordt Conan door twee hoertjes gerold in een herberg wat zijn vertrouwen in mensen die met elkaar samenleven in dorpen danig ondermijnt. Een vriendelijk kind verkoopt hij daaropvolgend een klap in het gezicht wanneer die hem onderdak voor de nacht aanbiedt. Conan meent namelijk opnieuw met een bedrieger vandoen te hebben. Hij prefereert een overnachting in de (vervloekte) bergen want "Ik ben een Cimmeriër. Als ik naakt in de sneeuw slaap, word ik als herboren wakker!" Deze antieke Freddy De Kerpel beseft 's nacht dat hij gewoon niet genoeg over steden en de beschaving weet. Hij wordt in zijn gedachtegang gestoord door een viertal duivels die 'm konijntje noemen. Hoe moet hij deze onoverwinnelijke wezens verslaan? In het tweede hoofdstuk gaat Conan het dievenpad op en leert daarbij een heler een lesje dat hij nooit meer zal vergeten... omdat hij het met zijn dood meeneemt.

In een afsluitend katern becommentariëren de coverillustratoren Molenaar en de Vos verschillende stappen van hun weergaloze werk.