MICKEY MICKEY / TWEE KILLERS
Mezzo + Michel Pirus • Sherpa
56 p. (HC)
|
|
| Fout vertaald geweld |
|
En daar lagen ze plots: twee vierkante hardcovers, sober van coverlay-out en kleurenpalet, allebei met gitzwart binnenwerk. Twee Killers en Mickey Mickey zijn gewelddadige thrillers die respectievelijk draaien om een huurmoord en een bankoverval. Door onverwachte wendingen slaagt geen van de twee misdaden in het opzet, maar de impact is er niet minder om. Zwart bloed gulpt in stromen op de plaats delict, knallend geweld domineert meer dan een pagina. Het wordt plastisch en met vette penseellijnen op papier gekledderd. De auteurs zijn scheutig met dialoogscènes, gecompenseerd met overduidelijke, visuele in your face scènes.
In Mickey Mickey loopt een bankoverval fout waardoor het personeel wordt gegijzeld. Het zal nog in het nadeel spelen van de gijzelnemers dat een paar van hun gijzelaars er een eigen agenda op nahouden. Met niemand van de personages kan je sympathie opbrengen. Lijdzaam onderga je de intriges. De Franse auteurs Mezzo en Pirus gaan hier wat ons betreft in de fout door onnodig de rechtlijnige chronologie te ondermijnen. Pulp Fiction achterna, dat zal wel. Een goed verhaal heeft geen franjes nodig.
Neen, dan liever Twee Killers. Een jonge huurmoordenaar trekt samen met een oude collega naar iemand die ze moeten omleggen. Wie en waarom is niet belangrijk. De interactie tussen het snobistische jonkie en de betweterige opa zorgt voor spanningen. Zo vindt opa bijvoorbeeld maar niets aan de moderne homosnufjes van jonkies wagen. Opa's gezeur werkt danig op de zenuwen, maar 't levert wel aardig leesplezier op. Het is een kloterige opvulling van onaangename stiltes, in dit geval de stilte voor de storm. Er zullen mensen sterven vanavond...
Niets dan lof voor het contrastrijke realisme van tekenaar Mezzo. Scenarist Pirus heeft zich ook naarstig gekweten van zijn taak. We kunnen zelfs makkelijk aannemen dat de dialogen in de oorspronkelijke taal een vlotte mengelmoes is van de taal van de straat met een flard uitdrukkingen uit het werkelijke misdaadmilieu. Hoe jammer vinden we het als Vlamingen dat de vertaling veel te Nederlands klinkt. In die mate zelfs dat je al affiniteit moet hebben met onze bovenburen om woorden en uitdrukkingen als "sjoege", "in hun reet schoffelen", "versjteren", "aftaaien", enzovoort te willen aanvaarden. Op dit commentaar moeten ze ons niet afrekenen. Je zal het zelf wel merken: deze vertaling leest onwennig, ze is voor Vlamingen zo fout als wat.
Van Mezzo en Pirus verwachten we later nog het eerste deel van Koning van de Vliegen: Hallorave. We voegen die graag toe aan onze verzameling, maar met enkele hierboven geformuleerde reserves. |
|
| > DAVID STEENHUYSE — september 2006 |
