Nu Marie haar dorpswinkeltje de rug heeft toegekeerd en zichzelf herontdekt in Montreal, gaat het van kwaad naar erger in het godvergeten Notre-Dame-des-Lacs. Serge zit met de handen in het haar. Maries leveranciers weigeren hem krediet te geven en vragen onmiddellijk boter bij de vis. Maar ook de dorpsbewoners hebben bij het vallen van het blad helemaal geen centen meer. In het dorp stijgt de spanning. Er vormen zich twee kampen: de mannen die Marie missen en het gros van de vrouwen die blij is dat de lustige weduwe weg is.

De geluidsgolven van de verschillende bewoners die zich in de voorbije vijf delen elk op hun eigen ritme voortbewogen, komen eindelijk samen. Wat volgt is een zeventien bladzijden durende kakofonie van meningen, gelul en gebrul van de veertig dorpsbewoners die zich verzameld hebben voor het dorpswinkeltje. In vergelijking hiermee wordt het traditionele dorpsgevecht van Asterix en co gereduceerd tot een banaal herfstbriesje. Die uitbarsting luidt tevens het voorlopig (?) einde in van de zorgvuldig opgebouwde mysteries, de ontkende verdoken bijbelse toespelingen, de lichtheid van de traagheid,... Het enige wat nu nog telt, is kordate actie. Het dorpje en bij uitbreiding deze stripreeks, wordt hoe dan ook nooit meer hetzelfde.

Niet getreurd. Deze schok wordt opnieuw schitterend vormgegeven door de naar Canada uitgeweken Fransmannen Régis Loisel en Jean-Louis Tripp. Hun uniek samenwerkingsverbond blijft een verbluffende mix van speelsheid en diepgang. Voor wie er nog aan mocht twijfelen: Loisel is er duidelijk in geslaagd om driemaal zijn stempel op de stripgeschiedenis te zetten. Met Op Zoek naar de Tijdvogel maakte hij in een klap fantasy geloofwaardig. Zijn Peter Pan deed Disneys versie verbleken, maar het magnum opus Magasin Général is in de laatste rechte lijn om de echte kroon op zijn werk te worden. Nu het beruchte beest waarvan sprake in hun interview met ons zijn klauwen heeft getoond, is de finale echt begonnen. Gesp je gordels maar aan.