In onze bespreking van het eerste deel spraken we nog van een driedelige serie, maar dit derde deel eindigt toch weer met een stevige cliffhanger en de vertrouwde woorden: "wordt vervolgd". We denken dat uitgever Dargaud het eerst eens met drie albums wilde proberen en dat Léo en Icar al na twee delen voldoende krediet hadden opgebouwd om de serie langer te maken dan eerst voorzien.

Hoofdpersonage Paul Clauden vond zijn verdwenen vader niet op de gevaarlijke parelbanken waar hij in de tweede episode van deze serie op verzeild was geraakt. Hij weet daar weg te vluchten met de hulp van een zeebioloog die hem op de uitputting wijst van de algenstructuur waar de felbegeerde eetbare parels op groeien. De plaatselijke leiders die uit zijn op snelle winsten willen natuurlijk niets weten van deze ecologische dreiging. De oppositieleidster die hier wel oog voor heeft, blijkt een oude bekende van Paul, namelijk de moeder van de knappe Claudia die hij in deel 1 tegen het lijf liep. Paul blijft toch ook vooral zoeken naar zijn vader en via allerlei omwegen en onverwachte avonturen lijkt hij hem tegen het einde van dit deel daadwerkelijk te vinden. Of toch niet?...

In het verhaal herkennen we natuurlijk de pen van Léo, die bekend staat om zijn verhalen met een ecologisch en sociaal tintje. Zijn voorkeur voor aparte werelden zien we nu ook weer in de vorm van zeer vreemde planten en dieren, maar toch lijkt Léo het deze keer allemaal meer herkenbaar te willen houden. Het decor van de steden met groezelige buurten en bedompte hotels en bars doet ons zelfs een beetje denken aan het wilde westen. Zonder cowboys en indianen uiteraard, maar met stoffige straten, vechtersbazen en mooie barmeisjes. De tekeningen van Icar zullen misschien niet iedereen meteen overtuigen. Maar als je de tijd neemt en goed kijkt, ga je ze waarderen want het is zeker vakwerk.

Het auteursduo heeft voldoende aanknopingspunten gecreëerd om meer dan de drie beoogde albums mee te vullen. We zijn blij dat Dargaud ermee heeft ingestemd.