Bibliografie van Minck Oosterveer
• Claudia Brücken
• De Avonturen van Nicky Saxx
• De Avonturen van Rick Rolluik
• Excalibur
• Jack Pott
• Kanjer!
• Kronieken van de Platte Aarde, Xorque, de Vrijgeborene
• Nicky Saxx
• Ronson Inc.
• Storm - De Kronieken van de Buitenring
• Trunk
• Zodiak
Bibliografie van Mark Waid
• Star Wars: Prinses Leia
THE UNKNOWN 1-2
: De Weegschaal van de Ziel - 2: Een Duivel van Vlees en Bloed


Minck Oosterveer + Mark Waid • Don Lawrence Collection
96 p. (HC)
Geniaal, ideaal, perfect

Ja, we zijn al sinds lange tijd een fan van het werk van Minck Oosterveer. Ons daarom extra kritisch opstellen bij elk nieuw album van zijn hand hoeft niet want Oosterveers evolutie vertoont al jaren een stijgende lijn. Na een reeks projecten die geen gevolg vonden (onder meer als tekenaar van Red Knight, een volwassen versie van De Rode Ridder) en na eerdere comicprobeersels die al van de jaren 1990 dateren, is het met The Unknown helemaal gelukt om ook in het buitenland naam te maken. Volgend jaar komt er ook nog eens een Storm-verhaal dat hij tekende op scenario van Willem Ritstier. Met Kingdom Come leverde Oosterveers Amerikaanse scenarist Mark Waid al een bestseller, nu slaat de titel vast en zeker op Minck Oosterveer die zijn naam gelukkig niet veranderde naar 'Easterfeather' om zijn internationale doorbraak een handje te helpen.

In de eerste cyclus van The Unknown leren we de geniale privédetective Kate Allingham kennen. Door een hersentumor heeft ze nog maar aan halfjaar te leven. De tijd die haar rest wil ze aanwenden om het grootste mysterie van de mensheid op te lossen: wat is er na de dood? Ze plukt letterlijk van de straat de ex-buitenwipper James Doyle die een uitstekende profiler blijkt te zijn. Hij kan uit het gedrag van mensen afleiden wat ze zo ongeveer denken en of ze de waarheid spreken. Hij vormt een ideaal speurdersduo met Kate die liever rationeel tewerk gaat om verklaringen te zoeken voor de somtijds paranormale zaken waarmee ze te maken krijgt. Kate maakt James deelgenoot van haar aandoening. Het duurt niet lang of hij wordt ook geconfronteerd met de nachtmerrieachtige hallucinaties waarmee de bloedmooie heldin geplaagd wordt. Hun spannende tocht leidt naar een climax met enkele drastische onthullingen. De basis voor een net zo geslaagde tweede cyclus is gelegd. Spectaculaire actiescènes vullen de situatieverklaringen mooi aan. Dit leest als een trein... Goeie scène op de trein trouwens.

Wie bij Don Lawrence Collection publiceert, weet zich verzekerd van een buitengewone zorg voor een zo mooi mogelijke uitgave. Omgekeerd geldt een auteur als Minck Oosterveer als een perfecte ambassadeur voor het groeiende fonds van de ambitieuze uitgever van Storm en het striptijdschrift Eppo. De albums en dossieredities van Storm zijn ook heel knap uitgegveven, hoor, maar met de verzamelbox met de twee sierlijke hardcoveralbums van The Unknown (elk album bevat een van de twee complete cyclussen) zijn we nog wat meer tevreden om die te bepotelen, te doorbladeren, te lezen en te koesteren. De extra's met potloodschetsen en voorstudies zijn ook al om van te smullen.

Voor Oosterveer is dit meer dan een geschenk. Het tekenplezier spat van de pagina's, het talent druipt ervanaf. Daarmee zet hij Mark Waid beslist niet in de schaduw want de gevierde scenarist van onder meer The Flash, Captain America en Fantastic Four en hoge pief bij BOOM! Studios waar The Unknown in het Engels verscheen, verdiept zich met gretigheid in occulte achtergronden in afwisselend sinistere Oost-Europese locaties en een Amerikaans plattelandsdorpje waar een seriemoordenaar een bloederig spoor nalaat.

Is er dan niets dat ons enthousiasme tempert? Toch wel. De titel The Unknown had voor ons part net zo goed ook vertaald mogen worden, al valt er natuurlijk iets te zeggen voor het behoud van andere titels als Watchmen, Spider-Man of Batman die niet dezelfde aanlokkelijke namen hebben in vertaling mochten ze Uitkijkmannen, Spinnenman of Vleermuisman heten. En daar waar we de inkleuring van de eerste cyclus een prima aanvulling vinden voor de groezelige, duistere sfeer, gaat een van de drie inkleurders van de eerste cyclus in de vervolgcyclus op zijn eentje loos in te veel experimenten. Aanvankelijk zagen we wel wat in de verwerking van gedigitaliseerde verfspatjes, -stroken en vingerafdrukken, maar op den duur letten we er zodanig op dat het de aandacht te veel afleidde van het lijnenspel en het contasterend zwartgebruik van Minck Oosterveer, wat niet echt de bedoeling kan zijn. Een beetje too much toch wel.

> DAVID STEENHUYSE — oktober 2010