Dit 29ste Alex-album is het eerste dat verschijnt sinds het overlijden van Jacques Martin. Maar de laatste albums werden al lang niet meer door hem gemaakt. Met wisselend succes namen onder andere Rafael Moralès, Christophe Simon, Cédric Hervan en Ferry de honneurs waar. Meestal gebeurde dat op scenario van Patrick Weber die verhaalideeën van Jacques Martin kon uitwerken. Het begon er nochtans steeds meer op te lijken dat de sleet op de Alex-reeks begon te komen of er eigenlijk al was. De verhalen haalden bijlange niet het niveau uit de beste jaren van Martin en ook de tekeningen waren niet meer zo gedetailleerd als voorheen. De volgende naam in de lange lijst van opvolgers diende zich aan in de persoon van Marco Venanzi.

Voor het eerst sinds grootmeester Martin de serie aan medewerkers moest overlaten, is er één auteur verantwoordelijk voor zowel de tekeningen als het scenario. Venanzi beheerst het vak van scenarist duidelijk beter dan dat van tekenaar. Sterker nog, het is al een tijd geleden dat er nog een zo goed Alex-verhaal verscheen als deze. Er is duidelijk nagedacht over de verhaallijn, er zijn geen onnodige dialogen en stevige lappen tekst blijven achterwege. Moord, intriges aan het Romeinse hof, Vestaalse maagden en een sterke ontknoping. Dit is eindelijk een Alex met ballen.

Met zo'n degelijk verhaal is het dan ook erg jammer dat de tekeningen van Venanzi tegenvallen. Vooral op gezichtsuitdrukkingen moet de man nog flink oefenen. Ook zijn de tekeningen veel minder gedetailleerd dan we van Alex gewoon zijn. Het zou de stabiliteit van de reeks ten goede komen als uitgeverij Casterman besluit een goede tekenaar voor meerdere albums vast te leggen. Het mag toch niet zo zijn dat de beste tekenaars zich bezighouden met de educatieve De Reizen van Alex? Ondanks de mindere tekeningen is deze nieuwste Alex toch een van de beste sinds vele jaren.

Het volgende album wordt geschreven door François Corteggiani. Een vakman die zich heeft bewezen met albums als Bloed & Stilte en De Jonge jaren van Blueberry. Mochten Venanzi en Corteggiani elkaar afwisselen als scenarist, dan kan deze oude reeks nog lang genoeg mee.