De laatste jaren zijn strips over de klassieke oudheid erg populair geworden, denk maar aan bekende reeksen als Murena, Vae Victis!, De Adelaars van Rome en ons eigenste Apostata. En dan spreken we nog niet over Alex en Asterix die al tientallen jaren hoge verkoopcijfers kennen. In de meeste van die reeksen — met uitzondering van Asterix — staan de Romeinen steeds centraal. Hun tegenstanders worden — áls ze al vermeld worden — bij bosjes afgemaakt en stellen niets voor in vergelijking met de onoverwinnelijke Romeinse legioenen. Hoog tijd om daar wat verandering in te brengen en eens wat aandacht te geven aan de eeuwige underdogs... de Kelten! Alhoewel... zeggen dat Kelten niet aan bod komen in strips is ook niet echt correct. Hun druïden (priester-tovenaars-manusjes van alles) spreken nog steeds tot de verbeelding en de topreeks De Druïden is zelfs naar hen vernoemd. Ook hun mythologie zorgt voor inspiratie in tal van reeksen: Brendan, het nog onvertaalde Arawn en enkele andere titels uit de collectie Celtic van Soleil.

Het hoeft ons dan ook niet te verwonderen dat de Keltische godenwereld in deze nieuwe reeks opnieuw voer voor inspiratie is. Origineler is wel dat het verhaal van Keltos gesitueerd is in de derde eeuw voor Christus, een minder 'populaire' periode in stripverhalen, en allemaal draait rond één mysterieuze Keltische krijger: Bran Maeg, Raaf van de Veldslagen. Bran is een Keltische versie van De Rode Ridder, maar dan eentje die wel bezwijkt voor vrouwelijk schoon, en de afgehakte hoofden van zijn tegenstanders meezeult als oorlogstrofee! Ongewild raakt onze krijger verzeild in een of ander dynastieke twist waarbij hij al snel opvalt door zijn wonderbaarlijke krijgskunsten.

Ach, het verhaal heeft — zoals de Keltische priesteressen in deze strip — erg weinig om het lijf, maar het leest wel lekker vlot. Gelukkig heeft scenarist Jean-Pierre Pécau zich (nog?) niet laten meesleuren door een of ander Keltisch geheim in de stijl van de flauwekul die hij ons verkoopt in De Verborgen Geschiedenis. Neen, hier wordt resoluut voor een klassiek verhaal gekozen. Bran lijkt ook een beetje op John Rambo, dus de actie spat van de bladzijden en Igor Kordey (eveneens bekend van die Verborgen Geschiedenis) kan zich te buiten gaan in gespierde lijven, rondborstige deernes en epische gevechten. Een pluim gaat trouwens naar zijn hoogst originele en kunstzinnige covertekening. Het verhaal sluit af met een interessante cliffhanger, dus we durven met enige schroom zeggen dat we al benieuwd zijn naar het vervolg van deze Keltische kitch! Meer van dat!