Het is alweer vijf jaar geleden dat de inwoners van New Orleans amper beseften wat hen overkwam met het onweer Katrina. Aan de hand van de ervaringen van zeven personages, stripversies van ware mensen van vlees en bloed, herbeleven we dag na dag de voorbode, de komst en de dikwijls onmenselijke naweeën van het onweer. Het gekke is dat je als lezer de aanvankelijk makke houding deelt van de personages die wensen achter te blijven in plaats van te evacueren. Je gelooft effectief dat het heus niet zo'n vaart zal lopen. Je kan je de straten van een grote stad niet indenken die tot zeven meter onder water komen te staan. En dat ondanks alle beelden die je in de pers hebt gezien of nadat je de proloog hebt ondergaan die als het ware langzaam via Google Earth inzoomt op het getroffen gebied.

Een van de gevolgen van de watersnood was contradictorisch genoeg een acute nood aan drinkbaar water. De volgelopen straten zijn een open riool geworden. Een vader met baby gaat tot geweld over om zijn kind een slok water te kunnen geven. Er is ook sprake van plunderingen, verkrachtingen, moorden en andere wreedheden, maar dat thema komt enkel ter sprake in paniekerige gesprekken en in nieuwsberichten. In aansluitende infopagina's leerden we dat het om opzettelijk verspreide valse geruchten gaat die een andere verschrikking aan de kaak stelt: het falen van de overheid om adequaat nood te lenigen. Zij die erbij waren, zoals Denise, haar nicht en moeder, kunnen het maar niet begrijpen. Ze voelen zich radicaal in de steek gelaten. Met twintiger Leo, uitgever van een lokaal muziektijdschrift, hadden we het meest te lijden. Zijn verzameling van meer dan vijftienduizend comics moest hij achterlaten. Bij terugkomst... nou ja, we hoeven het je niet uit te leggen. Abbas en zijn maat Darnell besluiten ook om ter plaatse te blijven, hun winkel te verdedigen en de goederen in veiligheid te stellen. Dra moeten ze het dak op voor het metershoog stijgende water. En zo zijn er nog meer verhalen die allen rijke getuigenissen zijn en je nauwer betrekken bij de ramp. De personages kennen elkaar niet, maar één iets bindt hen voorgoed: ze moeten allen hun oude leven zien te hervatten of eigenlijk opnieuw beginnen.

Alles wordt met vaart verteld door Josh Neufeld, die door vrijwilligerswerk voor het Rode Kruis ook geconfronteerd werd met de dramatische gevolgen en erover vertelde op een blog alvorens het tot deze strip kwam. Grafisch bedient hij zich van een easy reading heldere stijl met veel donkere vlakken, zo ergens tussen de klare lijn en een arceerloze Charles Burns in. Het speciale zijn de kleurtonen die om de zoveel pagina's van kleur wisselen en soms witte uitsparingen bevatten of accentueringen van personages ten opzichte van het decor met een andere kleur. Enkel de tekst is zwart. Ingenieus en opvallend, al zal je dit album vooral willen lezen voor het verhaal.