Félix Meynet heeft enkele kenmerken waardoor zijn werk erg herkenbaar is geworden. Vooreerst door zijn soepele penseellijn, door een weldoordacht en warm kleurenpalet met een grote voorkeur voor appelblauwzeegroene tinten en lekkere vrouwen met een ronde boezem die hij nog het liefst in lederen outfit en op naaldhakken laat lopen. Dat die vrouwen een erg beperkt expressiearsenaal hebben, ligt niet aan de botox in hun gezicht. Een open mondje met volle lippen staat nu eenmaal sexy.

Met Yann heeft hij een bekende scenarist getroffen, maar in 1-2-3 stond de serie er toch niet. De ontwikkeling van Uma en de verwarring met haar zuster als agente van een geheime organisatie die instaat voor security in het diamantmilieu stond de actie te vaak in de weg. In dit nieuwe tweeluik herhaalt Yann enkele te onthouden elementen zodat hij zich voor de rest (en op verzoek van Dargaud) meer kan concentreren op actie. Die krijgen we zeker geserveerd in deze zoektocht naar een vermiste geoloog van de diamantfirma De Boers. De Canadese locatie is geloofwaardig op papier toevertrouwd en de vuilgebekte Cree-halfbloed Elisapie Trudeaux is nu al onvergetelijk. Ook het voertuig is imposant te noemen. Mocht Yann het nu nog laten om te pas en te onpas anekdootjes en plaatselijke termen met bijhorende uitleg te laten regenen, dan zou het verhaal aan vlotheid winnen. Niet dat we er zo over hoeven te klagen — bijwijlen zijn ze best interessant —, maar het moet niet al te schools worden, tabarnak!*

* Frans-Canadese verwensing, gebaseerd op het woord 'tabernakel'