Legendes van Conan legt de oorsprong van Conan de barbaar, de plunderaar, de moordenaar en de latere koning bloot. Hij werd letterlijk geboren op het slagveld. Kurt Busiek (de schrijver van de moderne Conan-strips die Dark Dragon Books sinds vorig jaar is beginnen vertalen) springt daarna enkele jaren in de tijd om Conans ontwikkelingsfase er wat sneller door te jagen. Door zijn schranderheid en sterkte ontkiemen gevoelens van jaloezie bij leeftijdgenoten en wat later ontzag bij ouderen. Het is duidelijk dat Conan tussen twee stoelen valt. Hij past niet bij de speelvogels met wie hij hoort op te trekken en hij is nog te jong om met zijn oudere stamgenoten op jacht te trekken. Hij dient zich dan ook volop te bewijzen en zijn mannetje te staan in een wereld die ook nog eens vol gevaren van vijandige stammen en van de natuur komen. Door kordaat af te rekenen met een jaloerse leeftijdgenoot wordt hij een eenzaat wat voor een groot deel Conans solitaire levenspad als volwassen man verklaart. Na dat voorval beschermt hij een gewonde stamgenoot tegen een roedel hongerige wolven in een sène die niet alleen bij de volwassene grote indruk maakt. Ook als lezer sta je paf. Vanaf dan hoort Conan helemaal bij de ouderen en begint zijn saga. Ondertussen nadert het gevaar van een vijandige stam. Omdat hij verliefd wordt op iemand die niet tot zijn eigen volk behoort, dreigt Conan weer aan de kant te staan.

De eerste pagina's van deel 1 herhalen de proloog die ook in Conan 1 stak. Het stijlverschil wordt daardoor extra benadrukt en eerlijk gezegd valt dat in het voordeel uit van Greg Ruth. Omdat hij zich op een klassiekere manier van contourlijnen en simpelweg van het kleur zwart bedient, is deze Legendes van Conan zo veel duisterder, morsiger en dreigender dan de Conan-cyclussen. De contrasten zijn hoger, het tekenwerk is gedetailleerder en duidelijker. Ook de inkleuring, waarin de vegen van verfborstels en de sporen van vuil water merkbaar zijn, ziet er ambachtelijker en sfeervoller uit. Dat ook het verhaal niet louter steunt op hakken, slaan en wraaknemen, doet ons besluiten dat we Legendes van Conan momenteel beter vinden dan de hoofdreeks Conan. Voor zij die Conan nog niet zo goed kennen, is deze reeks dan ook uitermate geschikt om met hem kennis te maken.